123RF
ASCO: Terapia neoadiuwantowa raka piersi - wytyczne
Autor: Monika Stelmach
Data: 19.02.2021
Źródło: ASCO, Journal of Clinical Oncology
| Tagi: | ASCO, rak piersi |
Eksperci przeprowadzili systematyczny przegląd piśmiennictwa dotyczącego neoadiuwantowej terapii raka piersi. Stanowiło to podstawę opracowania szczegółowych wytycznych na temat opcji terapeutycznych leczenia przedoperacyjnego tego nowotworu.
Amerykańskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej (ASCO - American Society of Clinical Oncology) zwołało panel ekspertów, który przeprowadził systematyczny przegląd piśmiennictwa dotyczącego neoadiuwantowej terapii raka piersi i przedstawiło zalecane opcje terapeutyczne. W sumie 41 artykułów spełniło kryteria kwalifikacyjne i stanowiło podstawę dowodową dla zaleceń zawartych w wytycznych.
Pacjentki poddawane terapii neoadiuwantowej powinny być leczone przez wielodyscyplinarny zespół terapeutyczny. Do terapii przedoperacyjnej należy kwalifikować chore z rakiem zapalnym piersi oraz te, u których choroba resztkowa kwalifikuje do zmiany leczenia. Można również zastosować ją w celu zmniejszenia zakresu leczenia miejscowego lub ograniczenia opóźnień w rozpoczęciu terapii.
Podtyp histologiczny guza, stopień zróżnicowania histologicznego, stadium zaawansowania oraz ekspresja receptorów estrogenowych, progesteronowych i białka receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu 2 (HER2) powinny być rutynowo wykorzystywane do podejmowania decyzji klinicznych. Nie ma wystarczających dowodów do wykorzystywania innych markerów lub profili genomowych.
Pacjentkom z potrójnie ujemnym rakiem piersi (TNBC), u których stwierdzono klinicznie przerzuty do węzłów chłonnych i/lub co najmniej chorobę T1c, należy zaproponować schemat leczenia zawierający antracykliny i taksany; pacjentkom z cT1a lub cT1bN0 TNBC nie należy rutynowo proponować leczenia neoadiuwantowego. Karboplatynę można podawać chorym z TNBC w celu zwiększenia całkowitej odpowiedzi patologicznej. Obecnie nie ma wystarczających dowodów uzasadniających dołączenie inhibitorów immunologicznych punktów kontrolnych do standardowej chemioterapii. U pacjentek z guzami z dodatnią ekspresją receptorów hormonalnych (HRdodatni) oraz bez ekspresji białka HER2 (HER2-ujemnym), chemioterapię neoadiuwantową można zastosować, gdy jest szansa, aby decyzję o leczeniu podjąć bez konsultacji chirurgicznej.
Wśród pacjentek po menopauzie z HR-dodatnim, HER2-ujemnym rakiem piersi, terapię hormonalną można zastosować w celu złagodzenia choroby. Pacjentkom z przerzutami do węzłów chłonnych lub z wysokim ryzykiem bez przerzutów i dodatnim statusem HER2 należy zaproponować leczenie neoadiuwantowe w połączeniu z terapią anty-HER2-dodatnią. Osobom z chorobą T1aN0 i T1bN0, HER2-dodatnim nie należy rutynowo proponować leczenia neoadiuwantowego.
Wytyczne dostępne pod linkiem: „Neoadjuvant Chemotherapy, Endocrine Therapy, and Targeted Therapy for Breast Cancer: ASCO Guideline”.
Pacjentki poddawane terapii neoadiuwantowej powinny być leczone przez wielodyscyplinarny zespół terapeutyczny. Do terapii przedoperacyjnej należy kwalifikować chore z rakiem zapalnym piersi oraz te, u których choroba resztkowa kwalifikuje do zmiany leczenia. Można również zastosować ją w celu zmniejszenia zakresu leczenia miejscowego lub ograniczenia opóźnień w rozpoczęciu terapii.
Podtyp histologiczny guza, stopień zróżnicowania histologicznego, stadium zaawansowania oraz ekspresja receptorów estrogenowych, progesteronowych i białka receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu 2 (HER2) powinny być rutynowo wykorzystywane do podejmowania decyzji klinicznych. Nie ma wystarczających dowodów do wykorzystywania innych markerów lub profili genomowych.
Pacjentkom z potrójnie ujemnym rakiem piersi (TNBC), u których stwierdzono klinicznie przerzuty do węzłów chłonnych i/lub co najmniej chorobę T1c, należy zaproponować schemat leczenia zawierający antracykliny i taksany; pacjentkom z cT1a lub cT1bN0 TNBC nie należy rutynowo proponować leczenia neoadiuwantowego. Karboplatynę można podawać chorym z TNBC w celu zwiększenia całkowitej odpowiedzi patologicznej. Obecnie nie ma wystarczających dowodów uzasadniających dołączenie inhibitorów immunologicznych punktów kontrolnych do standardowej chemioterapii. U pacjentek z guzami z dodatnią ekspresją receptorów hormonalnych (HRdodatni) oraz bez ekspresji białka HER2 (HER2-ujemnym), chemioterapię neoadiuwantową można zastosować, gdy jest szansa, aby decyzję o leczeniu podjąć bez konsultacji chirurgicznej.
Wśród pacjentek po menopauzie z HR-dodatnim, HER2-ujemnym rakiem piersi, terapię hormonalną można zastosować w celu złagodzenia choroby. Pacjentkom z przerzutami do węzłów chłonnych lub z wysokim ryzykiem bez przerzutów i dodatnim statusem HER2 należy zaproponować leczenie neoadiuwantowe w połączeniu z terapią anty-HER2-dodatnią. Osobom z chorobą T1aN0 i T1bN0, HER2-dodatnim nie należy rutynowo proponować leczenia neoadiuwantowego.
Wytyczne dostępne pod linkiem: „Neoadjuvant Chemotherapy, Endocrine Therapy, and Targeted Therapy for Breast Cancer: ASCO Guideline”.
