Opis przypadku
Melodic Intonation Therapy – terapia wspierająca leczenie selektywnego mutyzmu – opis przypadku

Cel pracy: W celu zbadania skuteczności Melodic Intonation Therapy (MIT) w terapii selektywnego mutyzmu do leczenia z użyciem tej metody włączono nastoletnią dziewczynkę, która nie nawiązywała kontaktu werbalnego w sytuacji szkolnej. Zaburzenie było na tyle dotkliwe, że w zasadzie jedyną osobą, która dotychczas słyszała głos dziewczynki, był logopeda pracujący w placówce.

Materiał i metody: Zastosowano różnego rodzaju materiały słowno-obrazkowe ilustrujące wprowadzany materiał. Był on dostosowany do rozwoju poznawczego oraz możliwości dziewczynki i opracowany na podstawie dostępnych na rynku publikacji. Dziewczynka została poddana terapii z użyciem MIT. Systematycznie gromadzono materiał z kolejnych sesji, który następnie analizowano. Psycholog przeprowadził testy badające umiejętność korzystania z języka i mowy przed serią treningów i po ich zakończeniu.

Wyniki: Na podstawie analizy wyników poszczególnych sesji oraz przeprowadzonych badań przy użyciu AFA-skali przed rozpoczęciem i po zakończeniu terapii, a także sygnałów od nauczycieli pracujących w szkole, można stwierdzić, że w wyniku terapii z użyciem MIT dziewczynka zaczęła korzystać z mowy także w sytuacjach, w których wcześniej nie była w stanie zabrać głosu. Nastąpiła generalizacja postępów osiągniętych podczas sesji terapeutycznych.

Wnioski: Na podstawie przeprowadzonych badań można przypuszczać, że poprawa nastąpiła w wyniku terapii z użyciem MIT, co oznacza, że MIT może być stosowana w terapii mowy u dzieci dotkniętych zaburzeniem.

Melodic Intonation Therapy (MIT) is going through a renaissance. The method is being tested in cases of post-stroke aphasia, apraxia and various speech disorders. The study examining the effectiveness of the method concerned a girl suffering from selective mutism (SM). The training caused a significant qualitative improvement in the functioning of the girl. She began to make both eye and verbal contact, in the environment in which so far she has not been able to speak words and communicate. Moreover, improvement was noticed in a short time after the start of therapy. There was a significant improvement in her motivation to make contact with other people, previously considered hostile. On the basis of the study it can be concluded that MIT can be considered as a method of supportive therapy of people suffering from SM. Further research should be undertaken to test the effectiveness of the method in SM.