123RF
Dapagliflozyna korzystna dla wszystkich pacjentów z niewydolnością serca
| Tagi: | dapagliflozyna |
Bardzo dobre wieści napływają z „The New England Journal of Medicine” – okazuje się, że inhibitory SGLT2 wykazują korzystne działanie u znacznie szerszej grupy pacjentów obciążonych niewydolnością serca.
W kilku dużych pracach udowodniono, że powyższa grupa leków zmniejsza ryzyko hospitalizacji i zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych w przebiegu niewydolności serca; efekt protekcyjny dotyczył pacjentów z frakcją wyrzutową 40 proc. lub mniej, niejasny pozostawał wpływ na łagodniejsze postaci choroby.
Do wieloośrodkowego randomizowanego badania zrekrutowano 6263 chorych z niewydolnością serca i frakcją wyrzutową lewej komory większą niż 40 proc. Włączono ich do grupy otrzymującej dapagliflozynę w dawce 10 mg raz na dobę lub placebo. Wszyscy badani kontynuowali wcześniejsze leczenie choroby podstawowej. Pierwszorzędowy punkt końcowy obejmował zaostrzenie niewydolności serca (hospitalizacja w trybie ostrodyżurowym lub pilna wizyta lekarska) i/lub zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych.
W okresie około dwóch lat obserwacji jedno z powyższych wystąpiło u 16,4 proc. pacjentów w grupie badawczej i 19,5 proc. w kontrolnej z osiągnięciem istotności statystycznej; liczbowo daje to aż o 98 mniej zdarzeń. Korzystny efekt stosowania dapagliflozyny udowodniono dla redukcji ryzyka wystąpienia zaostrzenia niewydolności serca (o 21 proc.) oraz zgonu (o 12 proc.). Podobne wyniki osiągnięto we wszystkich analizowanych podgrupach (w tym u pacjentów z cukrzycą lub bez cukrzycy). Częstość występowania zdarzeń niepożądanych była podobna w obu grupach.
Jak widać, korzyści ze stosowania dapagliflozyny zdają się odnosić także pacjenci z zachowaną lub nieznacznie zmniejszoną frakcją wyrzutową, pozostaje jednak poczekać na co najmniej jedno, dwa podobne wyniki badań, by potwierdzić tę zależność.
Opracowanie lek. med. Damian Matusiak
Do wieloośrodkowego randomizowanego badania zrekrutowano 6263 chorych z niewydolnością serca i frakcją wyrzutową lewej komory większą niż 40 proc. Włączono ich do grupy otrzymującej dapagliflozynę w dawce 10 mg raz na dobę lub placebo. Wszyscy badani kontynuowali wcześniejsze leczenie choroby podstawowej. Pierwszorzędowy punkt końcowy obejmował zaostrzenie niewydolności serca (hospitalizacja w trybie ostrodyżurowym lub pilna wizyta lekarska) i/lub zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych.
W okresie około dwóch lat obserwacji jedno z powyższych wystąpiło u 16,4 proc. pacjentów w grupie badawczej i 19,5 proc. w kontrolnej z osiągnięciem istotności statystycznej; liczbowo daje to aż o 98 mniej zdarzeń. Korzystny efekt stosowania dapagliflozyny udowodniono dla redukcji ryzyka wystąpienia zaostrzenia niewydolności serca (o 21 proc.) oraz zgonu (o 12 proc.). Podobne wyniki osiągnięto we wszystkich analizowanych podgrupach (w tym u pacjentów z cukrzycą lub bez cukrzycy). Częstość występowania zdarzeń niepożądanych była podobna w obu grupach.
Jak widać, korzyści ze stosowania dapagliflozyny zdają się odnosić także pacjenci z zachowaną lub nieznacznie zmniejszoną frakcją wyrzutową, pozostaje jednak poczekać na co najmniej jedno, dwa podobne wyniki badań, by potwierdzić tę zależność.
Opracowanie lek. med. Damian Matusiak
Current Topics in Diabetes
