Skojarzona terapia nadciśnienia tętniczego: jaki diuretyk wybrać?

Większość pacjentów z nadciśnieniem do osiągnięcia docelowych wartości ciśnienia tętniczego wymaga zastosowania w leczeniu hipotensyjnym terapii skojarzonej. Mimo ,że obecne osiągnięcia farmakoterapii nadciśnienia tętniczego pozwalają kojarzyć różne leki przeciwnadciśnieniowe, nie wszystkie kombinacje są równie skuteczne i bezpieczne. Zaleca się łączenie inhibitora układu renina-angiotensyna z diuretykiem tiazydowym, najczęściej hydrochlorotiazydem (HCTZ) lub diuretykami taizydopodobnymi , takimi jak indapamid lub chlorthalidon. Jednak nie wszystkie te diuretyki są sobie równe.

Chociaż HCTZ, chlortalidon i indapamid, jako dodatek do terapii hipotensyjnej, skutecznie zmniejszają poziom BP,to w większości badań udowodniono większą redukcję ciśnienia tętniczego z zastosowaniem chlortalidonu lub indapamidu niż z HCTZ. Ponadto istnieją dane wykazujące korzyści z zastosowania chlortalidonu lub indapamidu, inne niż redukcja BP. W porównaniu z placebo, chlorthalidon wykazuje niewielki wpływ na poziom glukozy na czczo i stężenie cholesterolu całkowitego. Podobnie, indapamid nie wykazuje negatywnego wpływu na metabolizm glukozy i lipidów. Co ważniejsze, choć badania kliniczne head-to-head porównujące efekty indapamidu lub chlortalidonu z HCTZ nie są dostępne, to analizy post hoc sugerują, że stosowanie chlortalidonu lub indapamidu wiąże się z większą redukcją incydentów sercowo-naczyniowych. Mimo to , najczęściej stosowanym lekiem moczopędnym w terapii skojarzonej nadciśnienia w praktyce klinicznej jest HCTZ.