123RF
Zmniejszenie ryzyka zrostów pooperacyjnych
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 13.07.2022
Źródło: Nishiguchi A, Ichimaru H, Ito S, Nagasaka K, Taguchi T. Hotmelt tissue adhesive with supramolecularly-controlled sol-gel transition for preventing postoperative abdominal adhesion. Acta Biomaterialia, 2022; DOI: 10.1016/j.actbio.2022.04.037
| Tagi: | zrosty pooperacyjne, klej tkankowy |
Powikłania pooperacyjne (np. zrosty, krwawienia, stany zapalne i infekcje) to główne problemy w medycynie klinicznej. Na przykład zrost pooperacyjny – wiązanie operowanej tkanki z sąsiednim narządem w trakcie gojenia – może powodować niedrożność jelit, niepłodność i ból miednicy.
Powikłanie to może również negatywnie wpłynąć na jakość życia pacjentów, wydłużyć hospitalizację i wymagać dalszych operacji korekcyjnych. Dostępne materiały medyczne zapobiegające zrostom pooperacyjnym mają wiele wad – to słaba przyczepność do tkanek, ograniczone manipulowanie podczas endoskopii, kłopotliwe przygotowanie i trudności w wykonaniu jednorodnej ciekłej mieszaniny.
Stąd konieczność opracowania materiałów medycznych zdolnych do minimalizowania ryzyka powikłań pooperacyjnych oraz o m.in. o wysokim stopniu adhezji do tkanek.
Zespół naukowców japońskich z National Institute for Materials Science opracował topliwy klej tkankowy, czyli klej medyczny nakładany w stanie stopionym, umożliwiający łatwiejsze gojenie.
Nowy klej tkankowy ma bardzo dobre właściwości, jeśli chodzi o łatwość użycia, adhezję do tkanek, biokompatybilność i zapobieganie powikłaniom pooperacyjnym.
Naukowcy wyszli od jednodawkowego topliwego kleju tkankowego z regulowaną temperaturą przejścia zol-żel. Konieczne stało się użycie zmodyfikowanej żelatyny świńskiej, zmienionej przez dodanie wyciągu ze ścięgien i grup ureido-pirymidynowych (UPy).
Umożliwiło to zsyntetyzowanie nowego topliwego kleju tkankowego wykonanego z biopolimerów (żelatyna UPy), którego temperaturę przejścia zol-żel można dowolnie kontrolować. Został on zaprojektowany tak, aby topił się do zolu powyżej 40 st. C i zamieniał się w żel w temperaturze ciała.
Klej ten jest w stanie przekształcić się w stabilny żel w ludzkim ciele, silnie wiąże się z tkankami, ale zarazem jest rozkładany i wchłaniany przez ludzki organizm, zapobiegając w ten sposób powstawaniu zrostów pooperacyjnych i eliminując potrzebę wtórnej operacji. Badania na zwierzętach z wykorzystaniem szczurzych modeli wykazały, że zastosowanie tego kleju nie powodowało adhezji pooperacyjnej.
W obecnych badaniach zespół planuje przeprowadzić badania przedkliniczne i testy bezpieczeństwa biologicznego w celu praktycznego zastosowania kleju tkankowego w medycynie klinicznej.
Opracowanie: Marek Meissner
Stąd konieczność opracowania materiałów medycznych zdolnych do minimalizowania ryzyka powikłań pooperacyjnych oraz o m.in. o wysokim stopniu adhezji do tkanek.
Zespół naukowców japońskich z National Institute for Materials Science opracował topliwy klej tkankowy, czyli klej medyczny nakładany w stanie stopionym, umożliwiający łatwiejsze gojenie.
Nowy klej tkankowy ma bardzo dobre właściwości, jeśli chodzi o łatwość użycia, adhezję do tkanek, biokompatybilność i zapobieganie powikłaniom pooperacyjnym.
Naukowcy wyszli od jednodawkowego topliwego kleju tkankowego z regulowaną temperaturą przejścia zol-żel. Konieczne stało się użycie zmodyfikowanej żelatyny świńskiej, zmienionej przez dodanie wyciągu ze ścięgien i grup ureido-pirymidynowych (UPy).
Umożliwiło to zsyntetyzowanie nowego topliwego kleju tkankowego wykonanego z biopolimerów (żelatyna UPy), którego temperaturę przejścia zol-żel można dowolnie kontrolować. Został on zaprojektowany tak, aby topił się do zolu powyżej 40 st. C i zamieniał się w żel w temperaturze ciała.
Klej ten jest w stanie przekształcić się w stabilny żel w ludzkim ciele, silnie wiąże się z tkankami, ale zarazem jest rozkładany i wchłaniany przez ludzki organizm, zapobiegając w ten sposób powstawaniu zrostów pooperacyjnych i eliminując potrzebę wtórnej operacji. Badania na zwierzętach z wykorzystaniem szczurzych modeli wykazały, że zastosowanie tego kleju nie powodowało adhezji pooperacyjnej.
W obecnych badaniach zespół planuje przeprowadzić badania przedkliniczne i testy bezpieczeństwa biologicznego w celu praktycznego zastosowania kleju tkankowego w medycynie klinicznej.
Opracowanie: Marek Meissner
