Ewerolimus skojarzony z eksemestanem u kobiet chorych na zaawansowanego raka piersi
Autor: Izabela Żmijewska
Data: 24.06.2012
Źródło: MJ Piccart-Gebhart, S Noguchi, KI Pritchard et al. Everolimus for postmenopausal women with advanced breast cancer: Updated results of the BOLERO-2 phase III trial. J Clin Oncol 30, 2012 (suppl; abstr 559)
Podczas spotkania ASCO 2012 zaprezentowano zaktualizowane wyniki badania BOLERO-2, w którym oceniano skuteczność ewerolimusu skojarzonego z eksemestanem u kobiet po menopauzie chorych na zaawansowanego raka piersi, których guzy prezentowały obecność receptorów hormonalnych i u których doszło do niepowodzenia wcześniejszej hormonoterapii.
Ewerolimus jest doustnym inhibitorem kinazy mTOR (mammalian target of rapamycin). Wykazano, że ścieżka sygnałowa mTOR jest aktywowana w komórkach raka piersi opornych na hormonoterapię.
Do wieloośrodkowego, randomizowanego badania III fazy zakwalifikowano 724 kobiety po menopauzie chore na zaawansowanego raka piersi. Wszystkie zakwalifikowane chore otrzymywały wcześniej anastrozol lub letrozol. Do innych leków stosowanych przez włączone do badania kobiety należał tamoksyfen (48%) oraz fulwestrant (16%), natomiast chemioterapię przyjmowało 68%. W jednym ramieniu badania chore otrzymywały ewerolimus w połączeniu z eksemestanem, w drugim eksemestan z placebo. Odsetek odpowiedzi klinicznych u chorych w grupie badanej był wyższy (12.6% vs 1,7%; p<0.0001). Również kontrolę nad chorobą (disease control) zaobserwowano u większego odsetka chorych leczonych ewerolimusem skojarzonym z eksemestanem (51.3% vs 26.4%; p<0.0001). Mediana czas przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression free survival) była dłuższa w grupie leczonej ewerolimusem skojarzonym z eksemestanem i wynosiła 7.4 miesięcy (4,1 miesięcy – grupa leczona eksemestanem i placebo; HR=0.44; P < 0.0001). Na określenie mediany całkowitego przeżycia (OS – overall survival) jest jeszcze zbyt wcześnie. Do najczęstszych działań niepożądanych 3 i 4 stopnia u chorych leczonych dwoma lekami w porównaniu do monoterapii należały: zapalenia błony śluzowej żołądka (8% vs 1%), hipoglikemia (6% vs 1%), zmęczenie (5% vs 1%), zapalenie płuc (3% vs 1%), biegunka (3% vs 1%), spadek masy ciała (2% vs 0%) oraz wysypka (1% vs 0%).
Do wieloośrodkowego, randomizowanego badania III fazy zakwalifikowano 724 kobiety po menopauzie chore na zaawansowanego raka piersi. Wszystkie zakwalifikowane chore otrzymywały wcześniej anastrozol lub letrozol. Do innych leków stosowanych przez włączone do badania kobiety należał tamoksyfen (48%) oraz fulwestrant (16%), natomiast chemioterapię przyjmowało 68%. W jednym ramieniu badania chore otrzymywały ewerolimus w połączeniu z eksemestanem, w drugim eksemestan z placebo. Odsetek odpowiedzi klinicznych u chorych w grupie badanej był wyższy (12.6% vs 1,7%; p<0.0001). Również kontrolę nad chorobą (disease control) zaobserwowano u większego odsetka chorych leczonych ewerolimusem skojarzonym z eksemestanem (51.3% vs 26.4%; p<0.0001). Mediana czas przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression free survival) była dłuższa w grupie leczonej ewerolimusem skojarzonym z eksemestanem i wynosiła 7.4 miesięcy (4,1 miesięcy – grupa leczona eksemestanem i placebo; HR=0.44; P < 0.0001). Na określenie mediany całkowitego przeżycia (OS – overall survival) jest jeszcze zbyt wcześnie. Do najczęstszych działań niepożądanych 3 i 4 stopnia u chorych leczonych dwoma lekami w porównaniu do monoterapii należały: zapalenia błony śluzowej żołądka (8% vs 1%), hipoglikemia (6% vs 1%), zmęczenie (5% vs 1%), zapalenie płuc (3% vs 1%), biegunka (3% vs 1%), spadek masy ciała (2% vs 0%) oraz wysypka (1% vs 0%).
