Specjalizacje, Kategorie, Działy
123RF

Ocena skuteczności miejscowego remetinostatu w leczeniu BCC

Udostępnij:
W pierwszym badaniu klinicznym na Uniwersytecie Stanforda (Kalifornia) dotyczącym miejscowego inhibitora deacetylazy histonowej (HDAC), remetinostat wykazał skuteczność kliniczną w kilku typach raka podstawnokomórkowego (BCC), zgodnie z wynikami przedstawionymi na dorocznym spotkaniu Society for Investigative Dermatology.
Wyniki wykazują klinicznie istotne zmniejszenie wielkości guza po sześciu tygodniach miejscowej terapii 1-proc. remetinostatem (70% guzów, przy czym w 55% osiągnięto całkowite ustąpienie patologiczne).

Zabieg chirurgiczny jest preferowanym sposobem leczenia BCC, ale nadal istnieje potrzeba nieinwazyjnych opcji leczenia. Inhibitory HDAC zidentyfikowano jako środek terapeutyczny w leczeniu BCC i stwierdzono, że w badaniach na myszach były one w stanie hamować wzrost linii komórkowych BCC i przeszczepów allogenicznych BCC. Uważa się, że inhibitory HDAC zmieniają ekspresję kluczowych onkogenów i supresorów guza poprzez epigenetyczną modyfikację białek histonowych i niehistonowych.

Aby ocenić skuteczność miejscowego remetinostatu w leczeniu BCC, badacze włączyli 30 pacjentów z 49 guzami BCC do otwartego, jednoramiennego badania fazy II. U uczestników stwierdzono guzy o średnicy większej niż 5 mm i przed włączeniem do badania skierowano ich na operację. Średni wiek pacjentów to 59 lat, 63% stanowili mężczyźni, a 90% było rasy białej; 59,2% uczestników miało guzy o średnicy większej niż 10 mm, reszta guzy o średnicy 10 mm lub mniejszej. Po zapisaniu tych parametrów uczestnicy otrzymali sześciotygodniową miejscową terapię remetinostatem, a następnie, w sumie po 8 tygodniach, nastąpiło chirurgiczne wycięcie. Miejscowy żel remetinostat 1-% nakładano trzy razy dziennie pod bandaż.

W sumie 25 uczestników (33 guzy) zostało włączonych do analizy zgodnej z protokołem. Po 8 tygodniach zaobserwowano co najmniej 30-% zmniejszenie średnicy w stosunku do wartości wyjściowej dla 69,7% guzów u tych pacjentów, przy czym 17 z 33 guzów wykazało całkowitą odpowiedź do 8 tygodnia.
W odniesieniu do podtypów guza, całkowity odsetek odpowiedzi wynosił 100% dla 6 powierzchownych guzów BCC (1 odpowiedź częściowa, 5 odpowiedzi całkowitych). Nie było częściowych lub całkowitych odpowiedzi dla dwóch guzów mikroguzkowych. Większość działań niepożądanych to miejscowe reakcje na leki, bez poważnych lub ogólnoustrojowych działań niepożądanych, przy czym 10 guzów wykazywało brak reakcji lub reakcję 1. stopnia, a 23 guzy miały odpowiedź 2. lub 3. stopnia. Badacze wykorzystali również obrazowanie do oceny średniego zmniejszenia przekroju poprzecznego guza. Po 8 tygodniach wyniki analizy wykazały średni spadek od wartości wyjściowej o 71,5%. Ponadto ocena histologiczna wykazała, że 54,8% guzów ustąpiło całkowicie.

Badacze stwierdzili, że w przyszłości szczególnie potrzebne jest zrozumienie, które podtypy histologiczne BCC najlepiej zareagują na leczenie. Przyszłe badania powinny również stwierdzić, w jaki sposób remetinostat wpływa na BCC twarzy, jaki jest efekt wielu aplikacji i jak działa terapia jako leczenie wspomagające przed zabiegiem chirurgicznym.
 
Redaktor prowadzący:
dr n. med. Katarzyna Stencel - Oddział Onkologii Klinicznej z Pododdziałem Dziennej Chemioterapii, Wielkopolskie Centrum Pulmonologii i Torakochirurgii im. Eugenii i Janusza Zeylandów w Poznaniu
 
© 2024 Termedia Sp. z o.o. All rights reserved.
Developed by Bentus.