Porównanie schematu CF i ECX w neoadjuwantowym leczeniu gruczolakoraka przełyku

U chorych z zaawansowanym miejscowo rakiem dolnej części przełyku (T3) standardowym postępowaniem jest neoadjuwantową chemioterapia lub chemioradioterapia. Najczęściej wykorzystywanym schematem jest CF (cisplatyna, fluorouracyl) lub ECF (epirubicyna, cisplatyna, fluorouracyl), a samo leczenie przedoperacyjne składa się z podania dwóch kursów chemioterapii. Uważa się, że chemioterapia neoadjuwantową zwiększa odsetek doszczętnych resekcji i wydłuża czas przeżycia i czas do nawrotu. Alternatywnym schematem chemioterapii jest ECX (epirubicyna, cisplatyna, capecytabina). Na kongresie ASCO 2015 (American Society of Clinical Oncology) zaprezentowano pracę porównującą skuteczność zastosowania w leczeniu neoadjuwantowym 2 cykli chemioterapii wg schematu CF oraz4 cykli wg schematu ECX.

Prezentowane badanie III fazy obejmowało 897 chorych na gruczolakoraka dolnej części przełyku. Celem pierwszorzędowym było przeżycie całkowite (OS – overall survival), a drugorzędowymi: przeżycie wolne od choroby (DFS – disease-free survival), przeżycie wolne od progresji (PFS – progression-free survival), odsetek patologicznych resekcji R0, odpowiedź na leczenie oceniona wg skali Mandarda oraz jakość życia. Chorzy zostali zakwalifikowani do chemioterapii CF lub ECX w stosunku 1:1. 65% chorych miała zmiany nowotworowe w stopniu T3N1, 22% w stopniu T3N0. 96% chorych w ramieniu CF otrzymało obydwa cykle leczenia, a w ramieniu ECX 89% chorych otrzymało 4 cykle.
Resekcję w stopniu R0 stwierdzono u 60% chorych z ramienia CF i 66% chorych z ramienia ECX. W ramieniu CF u 15% chorych osiągnięto wynik 3 i niższy wg skali Mandarda, a w ramieniu ECX u 32% chorych. Odpowiedź całkowitą uzyskano u 3% chorych z ramienia CF i 11% chorych z ramienia ECX. Powikłania pooperacyjne oraz śmierci w ciągu 30 i 90 dni po operacji były na zbliżonym poziomie w obu ramionach badania. Działania niepożądane leczenia w stopniu 3 i 4 wystąpiły u 30% chorych z ramienia CF i 47% chorych z ramienia ECX (p<0.001). PFS i DFS były nieznacznie korzystniejsze w ramieniu ECX. 3-letnie OS wyniosło 39% w ramieniu CF i 42% w ramieniu ECX, jednakże bez istotności statystycznej.
Podsumowując – u chorych na zaawansowanego miejscowo gruczolakoraka dolnego odcinka przełyku zastosowanie w ramach chemioterapii neoadjuwantowej czterech cykli ECX zamiast dwóch cykli CF pozwala uzyskać wyższy odsetek regresji guza w okresie przeprowadzania resekcji, z nieznaczną korzyścią w zakresie PFS i DFS, jednakże bez wpływu na przeżycie całkowite. Stosowanie schematu ECX wiąże się ponadto ze zwiększona toksycznością leczenia.