Niedobór witaminy D może prowadzić do rozwoju ARDS
Autor: Andrzej Kordas
Data: 26.06.2015
Źródło: Vitamin D deficiency contributes directly to the acute respiratory distress syndrome (ARDS); Rachel C A Dancer, Dhruv Parekh, Sian Lax et al.; Thorax 2015;70:7 617-624
Dotychczasowe badania potwierdziły, iż niedobór witaminy D stanowi czynnik patogenetyczny wystąpienia sepsy oraz wiąże się z wyższym ryzykiem zgonu u pacjentów hospitalizowanych w oddziale intensywnej terapii. Do tej pory nie określono natomiast związku pomiędzy niedoborem witaminy D a ryzykiem wystąpienia zespołu ostrej niewydolności oddechowej (ARDS).
Rachel Dancer i wsp. postanowili określić czy występowanie zespołu ostrej niewydolności oddechowej związane jest z niedoborem witaminy D oraz czy niedobór witaminy wpływa na ciężkość przebiegu tego zespołu. Wyniki badania opublikowano na łamach Thorax.
Niedobór witaminy D, definiowany jako stężenie 25(OH)D w surowicy poniżej 50 nmol/L, występował powszechnie wśród pacjentów z zespołem ostrej niewydolności oddechowej, a szczególnie wysoki odsetek pacjentów z tym zaburzeniem metabolicznym obserwowano w grupie pacjentów, którzy rozwinęli objawy zespołu ostrej niewydolności oddechowej w następstwie ezofagektomii (96%). W ramach analizowanego równolegle modelu mysiego, indukowany za pomocą diety niedobór witaminy D u gryzoni, skutkował nasilonym procesem zapalnym w obrębie pęcherzyków płucnych, uszkodzeniem śródbłonka oraz hipoksją. W modelu in vitro potwierdzono, iż witamina D wykazuje efekt troficzny na komórki śródbłonka pęcherzyków płucnych. Udowodniono również, iż suplementacja witaminy D przed zabiegiem ezofagektomii, zmniejsza natężenie obserwowanych objawów niepożądanych związanych z uszkodzeniem pęcherzyków płucnych.
Reasumując, niedobór witaminy D jest powszechnym zaburzeniem wśród pacjentów z zespołem ostrej niewydolności oddechowej. Udowodniono, iż niedobór witaminy D może odgrywać rolę w patogenezie tego schorzenia, dlatego też zaleca się suplementację tej witaminy wśród pacjentów zagrożonych wystąpieniem zespołu ostrej niewydolności oddechowej.
Niedobór witaminy D, definiowany jako stężenie 25(OH)D w surowicy poniżej 50 nmol/L, występował powszechnie wśród pacjentów z zespołem ostrej niewydolności oddechowej, a szczególnie wysoki odsetek pacjentów z tym zaburzeniem metabolicznym obserwowano w grupie pacjentów, którzy rozwinęli objawy zespołu ostrej niewydolności oddechowej w następstwie ezofagektomii (96%). W ramach analizowanego równolegle modelu mysiego, indukowany za pomocą diety niedobór witaminy D u gryzoni, skutkował nasilonym procesem zapalnym w obrębie pęcherzyków płucnych, uszkodzeniem śródbłonka oraz hipoksją. W modelu in vitro potwierdzono, iż witamina D wykazuje efekt troficzny na komórki śródbłonka pęcherzyków płucnych. Udowodniono również, iż suplementacja witaminy D przed zabiegiem ezofagektomii, zmniejsza natężenie obserwowanych objawów niepożądanych związanych z uszkodzeniem pęcherzyków płucnych.
Reasumując, niedobór witaminy D jest powszechnym zaburzeniem wśród pacjentów z zespołem ostrej niewydolności oddechowej. Udowodniono, iż niedobór witaminy D może odgrywać rolę w patogenezie tego schorzenia, dlatego też zaleca się suplementację tej witaminy wśród pacjentów zagrożonych wystąpieniem zespołu ostrej niewydolności oddechowej.
