Nowa doustna terapia płaskonabłonkowego raka płuca
Autor: Mariusz Bryl
Data: 13.05.2016
Źródło: KG/mat.press./MB
Działy:
Z branży
Aktualności
Firma Boehringer Ingelheim ogłosiła, że Komisja Europejska (KE) wydała pozwolenie na dopuszczenie do obrotu leku Giotrif (afatynib) do stosowania w leczeniu chorych z zaawansowanym płaskonabłonkowym rakiem płuca, u których doszło do progresji choroby w czasie lub po chemioterapii z zastosowaniem związków platyny. Afatynib jest już dopuszczony do stosowania w leczeniu chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) z mutacją w genie EGFR.
Dr Mehdi Shahidi, dyrektor medyczny ds. onkologii guzów litych w firmie Boehringer Ingelheim, stwierdził: – Choć ostatnio obserwujemy istotne postępy w terapii płaskonabłonkowego raka płuca, dożylna droga podawania i częste wizyty w szpitalu mogą stanowić utrudnienie dla pacjentów, którzy często są wycieńczeni chorobą. W tym kontekście i w oparciu o solidne dowody, jakich dostarcza światowe, bezpośrednie badanie porównawcze fazy III, mamy przyjemność wprowadzić na rynek europejski skuteczną doustną terapię dla osób cierpiących na ten typ raka płuca.
Rak płaskonabłonkowy płuca wiąże się ze złym rokowaniem, ograniczonym czasem przeżycia oraz objawami takimi jak kaszel i duszność. Mediana czasu przeżycia całkowitego od rozpoznania raka płaskonabłonkowego w zaawansowanym stadium wynosi około roku. Europejskie pozwolenie na dopuszczenie do obrotu obowiązuje w 28 krajach Unii Europejskiej. Złożenie wniosku rejestracyjnego w Unii Europejskiej opierało się na wynikach uzyskanych w bezpośrednim badaniu porównawczym LUX-Lung 8 przeprowadzonym z udziałem chorych na płaskonabłonkowego raka płuca, u których doszło do progresji choroby w trakcie lub po pierwszorzutowej chemioterapii. Afatynib w porównaniu z erlotynibem istotnie opóźniał progresję raka płuca (PFS, czas przeżycia bez progresji choroby, pierwszorzędowy punkt końcowy badania klinicznego), przez co obniżał ryzyko progresji raka o 19 proc.; istotnie wydłużał czas przeżycia całkowitego (OS, główny drugorzędowy punkt końcowy badania klinicznego), przez co obniżał ryzyko zgonu o 19 proc.; istotnie poprawiał odsetek kontroli choroby (51 proc. w porównaniu z 40 proc.; p = 0,002); poprawiał jakość życia i stopień kontroli objawów raka.
Częstość występowania ciężkich zdarzeń niepożądanych była podobna w obu badanych grupach, zaobserwowano natomiast różnice w częstości występowania niektórych rodzajów działań niepożądanych: większą częstość występowania ciężkiej biegunki i zapalenia błony śluzowej jamy ustnej odnotowano w grupie pacjentów przyjmujących afatynib w porównaniu z grupą leczoną erlotynibem (biegunka 3. stopnia: 10 proc. w por. z 2 proc., zapalenie błony śluzowej jamy ustnej 3. stopnia: 4 proc. w por. z 0 proc.), podczas gdy ciężką wysypkę/trądzik obserwowano częściej w grupie przyjmującej erlotynib, niż w grupie pacjentów otrzymujących afatynib (wysypka/trądzik 3. stopnia: 10 proc. w por. z 6 proc.).
Badanie LUX-Lung 8 (NCT01523587) jest częścią programu badań LUX-Lung nad afatynibem – największego programu badań klinicznych dotyczących inhibitorów kinazy tyrozynowej (TKI) EGFR z udziałem ponad 3760 chorych, którzy uczestniczyli w ośmiu badaniach przeprowadzonych na całym świecie. W skład kompleksowego programu LUX-Lung wchodzą dwa kluczowe badania dotyczące leczenia pierwszego rzutu u chorych z mutacją w genie EGFR, tj. LUX-Lung 3 i 6, porównujące afatynib ze schematami chemioterapii. Ponadto program ten obejmuje dwa badania porównawcze (LUX-Lung 7 i 8) przeprowadzone w celu bezpośredniego porównania afatynibu z inhibitorami kinazy tyrozynowej EGFR pierwszej generacji. W programie badań LUX-Lung uczestniczy 680 ośrodków w 40 krajach.
Afatynib dopuszczono już do leczenia pierwszorzutowego chorych na NDRP z mutacją w genie EGFR w ponad 60 krajach, a ostatnie wyniki badania LUX-Lung 7 wyraźnie wskazują na korzyści płynące ze stosowania afatynibu w porównaniu z gefitynibem, będącym innym lekiem pierwszej generacji ukierunkowanym na EGFR w tym wskazaniu. Wyniki tego globalnego bezpośredniego badania porównawczego fazy IIb wykazały, że w porównaniu z gefitynibem afatynib wykazywał przewagę na poziomie 27 proc. w zmniejszaniu ryzyka progresji raka płuca i niepowodzenia leczenia.
Rak płaskonabłonkowy płuca wiąże się ze złym rokowaniem, ograniczonym czasem przeżycia oraz objawami takimi jak kaszel i duszność. Mediana czasu przeżycia całkowitego od rozpoznania raka płaskonabłonkowego w zaawansowanym stadium wynosi około roku. Europejskie pozwolenie na dopuszczenie do obrotu obowiązuje w 28 krajach Unii Europejskiej. Złożenie wniosku rejestracyjnego w Unii Europejskiej opierało się na wynikach uzyskanych w bezpośrednim badaniu porównawczym LUX-Lung 8 przeprowadzonym z udziałem chorych na płaskonabłonkowego raka płuca, u których doszło do progresji choroby w trakcie lub po pierwszorzutowej chemioterapii. Afatynib w porównaniu z erlotynibem istotnie opóźniał progresję raka płuca (PFS, czas przeżycia bez progresji choroby, pierwszorzędowy punkt końcowy badania klinicznego), przez co obniżał ryzyko progresji raka o 19 proc.; istotnie wydłużał czas przeżycia całkowitego (OS, główny drugorzędowy punkt końcowy badania klinicznego), przez co obniżał ryzyko zgonu o 19 proc.; istotnie poprawiał odsetek kontroli choroby (51 proc. w porównaniu z 40 proc.; p = 0,002); poprawiał jakość życia i stopień kontroli objawów raka.
Częstość występowania ciężkich zdarzeń niepożądanych była podobna w obu badanych grupach, zaobserwowano natomiast różnice w częstości występowania niektórych rodzajów działań niepożądanych: większą częstość występowania ciężkiej biegunki i zapalenia błony śluzowej jamy ustnej odnotowano w grupie pacjentów przyjmujących afatynib w porównaniu z grupą leczoną erlotynibem (biegunka 3. stopnia: 10 proc. w por. z 2 proc., zapalenie błony śluzowej jamy ustnej 3. stopnia: 4 proc. w por. z 0 proc.), podczas gdy ciężką wysypkę/trądzik obserwowano częściej w grupie przyjmującej erlotynib, niż w grupie pacjentów otrzymujących afatynib (wysypka/trądzik 3. stopnia: 10 proc. w por. z 6 proc.).
Badanie LUX-Lung 8 (NCT01523587) jest częścią programu badań LUX-Lung nad afatynibem – największego programu badań klinicznych dotyczących inhibitorów kinazy tyrozynowej (TKI) EGFR z udziałem ponad 3760 chorych, którzy uczestniczyli w ośmiu badaniach przeprowadzonych na całym świecie. W skład kompleksowego programu LUX-Lung wchodzą dwa kluczowe badania dotyczące leczenia pierwszego rzutu u chorych z mutacją w genie EGFR, tj. LUX-Lung 3 i 6, porównujące afatynib ze schematami chemioterapii. Ponadto program ten obejmuje dwa badania porównawcze (LUX-Lung 7 i 8) przeprowadzone w celu bezpośredniego porównania afatynibu z inhibitorami kinazy tyrozynowej EGFR pierwszej generacji. W programie badań LUX-Lung uczestniczy 680 ośrodków w 40 krajach.
Afatynib dopuszczono już do leczenia pierwszorzutowego chorych na NDRP z mutacją w genie EGFR w ponad 60 krajach, a ostatnie wyniki badania LUX-Lung 7 wyraźnie wskazują na korzyści płynące ze stosowania afatynibu w porównaniu z gefitynibem, będącym innym lekiem pierwszej generacji ukierunkowanym na EGFR w tym wskazaniu. Wyniki tego globalnego bezpośredniego badania porównawczego fazy IIb wykazały, że w porównaniu z gefitynibem afatynib wykazywał przewagę na poziomie 27 proc. w zmniejszaniu ryzyka progresji raka płuca i niepowodzenia leczenia.
Patronat naukowy portalu: