Sarkoidoza – najnowsze wytyczne dotyczące rozpoznania i leczenia

– W ostatnim roku pojawiło się kilka ważnych dokumentów dotyczących diagnozy i terapii sarkoidozy. Nie ma jednak algorytmu postępowania, który odpowie na wszystkie pytania, ponieważ żadne wytyczne nie uwzględniają czasami trudnych do przewidzenia niuansów tej choroby – przyznaje dr n. med. Anna Kempisty.

Sarkoidoza jest przewlekłą, wielonarządową chorobą ziarniniakową o nieznanej etiologii. Najczęściej manifestuje się powiększeniem węzłów chłonnych wnęk i zmianami miąższowymi w płucach, ale zajmuje też inne narządy. W miejscach aktywnego procesu chorobowego gromadzą się limfocyty Th1 i makrofagi, tworzące nieserowaciejące ziarniniaki.

Występuje częściej u kobiet oraz młodych dorosłych. Często przebiega bezobjawowo. U ~1/3 chorych pojawiają się objawy ogólnoustrojowe – zmęczenie, osłabienie, utrata łaknienia, chudnięcie i podwyższona temperatura ciała. Początek może być ostry – gorączka, ból stawów, rumień guzowaty i obustronne powiększenie węzłów chłonnych wnęk (zespół Löfgrena).

– Sakroidoza charakteryzuje się zmiennym przebiegiem, od postaci bezobjawowych do zagrażających życiu. Dlatego mówi się, że to choroba o wielu twarzach, a każdy pacjent choruje inaczej. Niemniej są pewne generalne zasady, którymi my, lekarze, powinniśmy się kierować – mówi dr n. med. Anna Kempisty, pneumonolog z I Kliniki Chorób Płuc, Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie. Ekspertka omawia najważniejsze elementy diagnozy i leczenia w świetle najnowszych badań naukowych i rekomendacji towarzystw naukowych.



Wykład „Sarkoidoza – najnowsze wytyczne rozpoznania i leczenia" został zaprezentowany podczas konferencji „Gorące tematy w pneumonologii" Wydawnictwa Termedia (kierownik naukowy: prof. Jan Kuś).