Bielactwo a autoimmulogiczne choroby tarczycy
Autor: Marzena Jaskot
Data: 10.10.2013
Źródło: A. Gey, A. Diallo, J. Seneszal, C. Léauté-Labrèze, F. Boralevi, T. Jouary, A. Taieb, K. Ezzedine, Autoimmune thuroid disease In vitiligo: multivariate analysis indicates intricate pathomechanisms, British Journal of Dermatology,168: 756-761; MN
| Tagi: | bielactwo |
Od dawna obserwuje się współwystępowanie bielactwa z autoimmunologicznymi chorobami tarczycy. Lekarze z Kliniki Dermatologii Szpitala Uniwersyteckiego w Bordeaux we Francja postanowili bliżej zbadać czynniki potwierdzające tę zależność.
Badanie obejmowało 626 pacjentów z potwierdzonym rozpoznaniem bielactwa w latach 2006-2012. W badaniu brano pod uwagę rozpoznane już autoimmunologiczne zapalenie tarczycy oraz wzrost miana przeciwciał skierowanych przeciwko peroksydazie tarczycowej (a-TPO). Z 626 pacjentów z bielactwem u 131 zdiagnozowano autoimmunologiczne zapalenie tarczycy lub/i podwyższone miano przeciwciał skierowanych przeciwko peroksydazie tarczycowej. Wykazano iż czynniki takie jak: rozległość zmian chorobowych, czas trwania choroby, stres oraz pozytywny wywiad rodzinny wykazują pozytywna korelację współwystępowania bielactwa oraz autoimmunologicznego zapalenia tarczycy. Natomiast płeć żeńska, wczesne wystąpienie objawów, współistniejące choroby autoimmunologicznej i lokalizacja wykwitów na tułowiu okazały się nie wykazywać takiej korelacji.
Badania potwierdzają iż osoby z bielactwem wymagają szczególnego monitoringu funkcji tarczycy oraz poziomu przeciwciał skierowanych przeciwko peroksydazie tarczycowej (a-TPO).
Badania potwierdzają iż osoby z bielactwem wymagają szczególnego monitoringu funkcji tarczycy oraz poziomu przeciwciał skierowanych przeciwko peroksydazie tarczycowej (a-TPO).
