Terapia kompresyjna w chorobach żylnych: współczesne formy materiałów i technik kompresyjnych

Terapia kompresyjna (CT) jest uznaną metodą leczenia przewlekłej choroby żylnej (CVD). Na łamach czasopisma Postępy Dermatologii i Alergologii przedstawiono informacje o różnych formach CT wraz ze wskazaniami i przeciwwskazaniami na podstawie doniesień ekspertów z ostatnich lat.

Asortyment produktów kompresyjnych wciąż się poszerza. Opracowywane są nowe materiały o nowatorskich właściwościach, nowe systemy kompresji, a także technologie utrzymywania i pomiaru ciśnienia. Mimo tego postępu nadal obowiązują podstawowe zasady terapii kompresyjnej.

Jeśli występują wskazania kliniczne, jakakolwiek forma kompresji jest zawsze lepsza niż jej brak. Poziom kompresji powinien być dostosowany do nasilenia objawów i ograniczony wartością minimalnej skutecznej kompresji przy objawach CVD. Podczas gdy skuteczność materiałów elastycznych i nieelastycznych w obrzękach jest podobna, te ostatnie oferują wyższą skuteczność w poprawie hemodynamiki żylnej. Z drugiej strony, wieloskładnikowe systemy kompresji są najbardziej odpowiednią opcją w przypadku ciężkich chorób CVD. Elementy elastyczne zastosowane w projekcie takich systemów dodatkowo poprawiają ich skuteczność.

Zgodność jest kluczem do skutecznej terapii kompresyjnej. Niezgodność zwykle wiąże się z niepowodzeniem leczenia, będącym jednym z czynników ryzyka progresji CVD. Jednak podstawą każdej terapii uciskowej jest zaangażowanie pacjenta, edukacja i przestrzeganie zaleceń.

PEŁNA TREŚĆ ARTYKUŁU: PDIA_Art_37351-10-1.pdf