Rybaksamaza, syntetyczna β-laktamaza, w prewencji zakażenia C. difficile

Jednym z najgroźniejszych i stosunkowo częstych powikłań zwłaszcza długotrwałej antybiotykoterapii jest rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Poszczególne preparaty charakteryzują się różnym powinowactwem do indukowania tego schorzenia; jedną z grup antybiotyków, niosącą za sobą spore ryzyko zakażenia C. difficile, są antybiotyki β-laktamowe.

Zespół naukowców ze Stanów Zjednoczonych opracował doustnie podawaną β-laktamazę, której zadaniem jest rozkładanie nadmiaru antybiotyku wewnątrz jelita celem oszczędzania cennej mikrobioty jelitowej. Wyniki ich pracy ukazały się na łamach The Lancet Infectious Diseases.

Przeprowadzono randomizowane badanie z podwójnie ślepą próbą oceniające skuteczność wspomnianego doustnego preparatu, rybaksamazy, w prewencji zakażenia C.difficile u pacjentów cierpiących z powodu zapalenia płuc ze spodziewanym co najmniej 5-dniowym leczeniem ceftriaksonem. Do badania włączono 413 pacjentów z 54 ośrodków (w tym także z Polski) i przydzielono ich w stosunku 1:1 do otrzymywania 150mg rybaksamazy 4 razy na dobę lub placebo; takie postępowanie prowadzono w trakcie całego okresu leczenia antybiotykiem oraz 3 dni po ostatniej dawce.

Do 4 tygodni po zakończeniu antybiotykoterapii rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego wystąpiło u dwóch pacjentów (1%) z grupy badawczej i u siedmiu (3,4%) z grupy kontrolnej, a powyższa różnica okazała się istotna statystycznie (p=0,045). Odsetek działań niepożądanych okazał się podobny w obu grupach, jednak u osób otrzymujących rybaksamazę odnotowano większą liczbę zgonów (11 versus 6 w grupie otrzymującej placebo), których głównym powodem okazały się incydenty sercowo-naczyniowe. Jak podają badacze większość ze zgonów nie było bezpośrednio powiązanych z działaniem samego leku, lecz wynikały ze schorzeń współtowarzyszących u pacjentów.