Inhibitory VEGF stosowane w leczeniu pooperacyjnym nie poprawiają wyników leczenia miejscowo zaawansowanego raka nerki
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 12.03.2015
Źródło: Genitourinary Cancers Symposium, 26-28 lutego 2015 w Orlando, USA
Podczas Genitourinary Cancers Symposium, które odbyło sie w dniach 26-28 lutego 2015 w Orlando przedstawiono wyniki badania klinicznego ASSURE, które wykazuje że leczenie uzupełniające sorafenibem czy sunitynibem nie przynosi korzyści w leczeniu miejscowo zaawansowanego raka nerki
Wykazano, że średni czas do nawrotu choroby był podobny u chorych leczonych sorafenibem/sunitynibem lub placebo po zabiegu operacyjnym.
Inhibitory naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu (ang. vascular endothelial growth factor, VEGF) jak sorafenib czy sunitynib stosowane są powszechnie w leczeniu przerzutowego raka nerki. Według autorów badanie ASSURE jest pierwszym i największym badaniem oceniającym skuteczność inhibitorów VEGF w terapii uzupełniającej u chorych na miejscowo zaawansowanego raka nerki o dużym ryzyku wznowy . Aktualnym standardem opieki w tej grupie chorych jest obserwacja.
Do badania włączono 1943 chorych na raka nerkowokomórkowego po resekcji radykalnej (pT1b wysokiego stopnia do pT4 któregokolwiek stopnia, każde N). Czynnikami stratyfikacyjnymi były: ryzyko nawrotu ( chorzy o pośrednim/wysokim lub bardzo wysokim ryzyku), rak jasnokomórkowy lub niejasnokomórkowy, stopień sprawności według ECOG oraz sposób resekcji. Chorych zrandomizowano w stosunku 1:1:1 do ramienia otrzymującego sorafenib, sunitynib lub placebo przez jeden rok.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od choroby (ang, disease-free survival, DFS). Badanie zaprojektowano w celu potwierdzenia 25% redukcji ryzyka, które wiąże się z wydłużeniem mediany DFS z 5,8 do 7,7 lat.
Po włączeniu do badania 1322 chorych, dawkę początkową zredukowano, a później indywidualnie miareczkowano tak, by zminimalizować ryzyko przerwania leczenia z powodu jego nietolerancji.
Według danych pochodzących z analizy pośredniej odsetek nawrotów (40%) oraz DFS (5,6-5,7 lat) były podobne pomiędzy wszystkimi trzema ramionami badania. Chorzy nadal podlegają obserwacji w celu udokumentowania nawrotu choroby i przeżycia.
Redukcja dawek spowodowała zmniejszenie odsetka chorych przerywających leczenie z 26% (pełna dawka) do 14% (po redukcji dawki). Najczęstszymi działaniami niepożądanymi w stopniu ≥3 było nadciśnienie tętnicze (16%/16%/4%), zespół ręka-stopa (15%/33%/1%), wysypka (2%/15%/<1%), i zmęczenie (17%/7%/3%) odpowiednio dla sunitinibu, sorafenibu oraz placebo.
Leczenie miejscowo zaawansowanego raka nerki jest obszarem zainteresowania i wielu badań klinicznych. Kilka badań oceniających inne inhibitory VEGF zakończyło się i oczekiwane są ich wyniki. Do trwających badań oceniających aksytynib czy inhibitor mTOR, ewerolimus w tym wskazaniu nadal trwa rekrutacja
Inhibitory naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu (ang. vascular endothelial growth factor, VEGF) jak sorafenib czy sunitynib stosowane są powszechnie w leczeniu przerzutowego raka nerki. Według autorów badanie ASSURE jest pierwszym i największym badaniem oceniającym skuteczność inhibitorów VEGF w terapii uzupełniającej u chorych na miejscowo zaawansowanego raka nerki o dużym ryzyku wznowy . Aktualnym standardem opieki w tej grupie chorych jest obserwacja.
Do badania włączono 1943 chorych na raka nerkowokomórkowego po resekcji radykalnej (pT1b wysokiego stopnia do pT4 któregokolwiek stopnia, każde N). Czynnikami stratyfikacyjnymi były: ryzyko nawrotu ( chorzy o pośrednim/wysokim lub bardzo wysokim ryzyku), rak jasnokomórkowy lub niejasnokomórkowy, stopień sprawności według ECOG oraz sposób resekcji. Chorych zrandomizowano w stosunku 1:1:1 do ramienia otrzymującego sorafenib, sunitynib lub placebo przez jeden rok.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od choroby (ang, disease-free survival, DFS). Badanie zaprojektowano w celu potwierdzenia 25% redukcji ryzyka, które wiąże się z wydłużeniem mediany DFS z 5,8 do 7,7 lat.
Po włączeniu do badania 1322 chorych, dawkę początkową zredukowano, a później indywidualnie miareczkowano tak, by zminimalizować ryzyko przerwania leczenia z powodu jego nietolerancji.
Według danych pochodzących z analizy pośredniej odsetek nawrotów (40%) oraz DFS (5,6-5,7 lat) były podobne pomiędzy wszystkimi trzema ramionami badania. Chorzy nadal podlegają obserwacji w celu udokumentowania nawrotu choroby i przeżycia.
Redukcja dawek spowodowała zmniejszenie odsetka chorych przerywających leczenie z 26% (pełna dawka) do 14% (po redukcji dawki). Najczęstszymi działaniami niepożądanymi w stopniu ≥3 było nadciśnienie tętnicze (16%/16%/4%), zespół ręka-stopa (15%/33%/1%), wysypka (2%/15%/<1%), i zmęczenie (17%/7%/3%) odpowiednio dla sunitinibu, sorafenibu oraz placebo.
Leczenie miejscowo zaawansowanego raka nerki jest obszarem zainteresowania i wielu badań klinicznych. Kilka badań oceniających inne inhibitory VEGF zakończyło się i oczekiwane są ich wyniki. Do trwających badań oceniających aksytynib czy inhibitor mTOR, ewerolimus w tym wskazaniu nadal trwa rekrutacja
