Skuteczność zamiany ipilimumabu na inne przeciwciało anty-PD1 z powodu działań niepożądanych
Redaktor: Anna Soboń
Data: 24.07.2020
Źródło: JAMA Dermatology
Opracował: Mikołaj Kamiński
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Przeciwciała skierowane przeciwko PD-1 stanowią skuteczne leczenie u pacjentów z zaawansowanym czerniakiem złośliwym, które jednak charakteryzuje się częstymi działaniami niepożądanymi nietolerowanymi przez pacjentów
Na łamach JAMA Dermatology ukazała się analiza danych z francuskich ośrodków, w których pacjenci z rozsianym czerniakiem byli leczeni za pomocą ipilimumabu.
U części pacjentów przerwano leczenie ipilimumabem ze względu na nietolerancję działań niepożądanych i zadecydowano o zamianie przeciwciała anty-PD1 na pembrolizumab i niwolumab.
Łącznie 56 pacjentów doznało ciężkich działań niepożądanych powstałych na tle mechanizmów immunologicznych wywołanych przez ipilimumab w monoterapii. Z tej grupy, 20 pacjentów rozpoczęło terapię pembrolizumabem, a 20 niwolumabem. Co najmniej jedno działanie niepożądane powstałe na tle immunologicznym odnotowano u 6 (30%) pacjentów leczonych pembrolizumabem i 14 (70%) leczonych niwolumabem. W sumie czterech pacjentów zaprezentowało te same działania niepożądane jak w przypadku poprzedzającej terapii ipilimumabem.
Spośród tych łącznie 20 pacjentów, 12 doświadczyło działań niepożądanych powstałych na tle immunologicznym 3 lub 4 stopnia: przy czym najczęstsze były zaburzenia endokrynologiczne (6 powikłań), cztery przypadki zapalenia płuc oraz cztery zapalenia okrężnicy. U siedmiu pacjentów do ustąpienia objawów doszło po zastosowaniu glikokortykosteroidów, a u jednego z zapaleniem okrężnicy, do ustąpienia doszło po zastosowaniu antagonistów TNF-alfa.
Łącznie 5 pacjentów musiało przerwać terapie z powodu działań niepożądanych. Ostatecznie jedynie dwa powikłania skórne i dwa powikłania w obrębie układu wydzielania wewnętrznego nie ustąpiły po zakończeniu leczenia anty-PD1.
Na podstawie omawianego badania wydaje się, że u dużej części pacjentów, która doświadczyła ciężkich działań niepożądanych w trakcie leczenia ipilimumabem, zamiana przeciwciała anty-PD1 na inne może umożliwić kontynuację leczenia czerniaka złośliwego.
U części pacjentów przerwano leczenie ipilimumabem ze względu na nietolerancję działań niepożądanych i zadecydowano o zamianie przeciwciała anty-PD1 na pembrolizumab i niwolumab.
Łącznie 56 pacjentów doznało ciężkich działań niepożądanych powstałych na tle mechanizmów immunologicznych wywołanych przez ipilimumab w monoterapii. Z tej grupy, 20 pacjentów rozpoczęło terapię pembrolizumabem, a 20 niwolumabem. Co najmniej jedno działanie niepożądane powstałe na tle immunologicznym odnotowano u 6 (30%) pacjentów leczonych pembrolizumabem i 14 (70%) leczonych niwolumabem. W sumie czterech pacjentów zaprezentowało te same działania niepożądane jak w przypadku poprzedzającej terapii ipilimumabem.
Spośród tych łącznie 20 pacjentów, 12 doświadczyło działań niepożądanych powstałych na tle immunologicznym 3 lub 4 stopnia: przy czym najczęstsze były zaburzenia endokrynologiczne (6 powikłań), cztery przypadki zapalenia płuc oraz cztery zapalenia okrężnicy. U siedmiu pacjentów do ustąpienia objawów doszło po zastosowaniu glikokortykosteroidów, a u jednego z zapaleniem okrężnicy, do ustąpienia doszło po zastosowaniu antagonistów TNF-alfa.
Łącznie 5 pacjentów musiało przerwać terapie z powodu działań niepożądanych. Ostatecznie jedynie dwa powikłania skórne i dwa powikłania w obrębie układu wydzielania wewnętrznego nie ustąpiły po zakończeniu leczenia anty-PD1.
Na podstawie omawianego badania wydaje się, że u dużej części pacjentów, która doświadczyła ciężkich działań niepożądanych w trakcie leczenia ipilimumabem, zamiana przeciwciała anty-PD1 na inne może umożliwić kontynuację leczenia czerniaka złośliwego.
