Sorafenib w leczeniu III linii chorych na zaawansowany GIST.

W badaniu II fazy oceniano efektywność sorafenibu u chorych na zaawansowany GIST, u których doszło do niepowodzenia terapii imatynibem w pierwszej i sunitynibem w drugiej linii leczenia. U 13% zaobserwowano częściową remisję (PR), natomiast stabilizację choroby (SD) uzyskano u 55% badanych. Mediana czasu wolnego od progresji (PFS) wynosiła 5,2 miesięcy, natomiast mediana całkowitego przeżycia (OS) 11,6 miesięcy.

Najskuteczniejszą metodą leczenia pierwotnych nowotworów podścieliskowych przewodu pokarmowego (GIST – gastroinestinal stromal tumors) jest radykalne leczenie chirurgiczne. W przypadku zmian nieoperacyjnych lub rozwinięcia się choroby przerzutowej lekiem pierwszego rzutu jest imatynib podawany w dawce 400 mg raz dziennie (800 mg/dzień – w przypadku mutacji w eksonie 9 KIT). W momencie wystąpienia progresji choroby dawkę zwiększa się do 800 mg dziennie. W przypadku dalszego niepowodzenia leczenia zaleca się terapię sunitynibem, w dawce równej 50 mg dziennie przez 4 tygodnie, następnie stosuje się 2 tygodniową przerwę – 1 cykl leczenia. W przypadku dalszej progresji choroby należy rozważyć kwalifikację chorego do badania klinicznego (jeśli jest to możliwe).
W wieloośrodkowym badaniu II fazy oceniano efektywność sorafenibu (400 mg 2 x dziennie) u chorych na zaawansowany GIST, u których doszło do niepowodzenia terapii imatynibem w pierwszej i sunitynibem w drugiej linii leczenia. Do badania zakwalifikowano jedynie 38 chorych. U 13% zaobserwowano częściową remisję (PR – partial response), natomiast stabilizację choroby (SD – stable disease) uzykano u 55% badanych. Mediana czasu wolnego od progresji (PFS – progression free survival) wynosiła 5,2 miesięcy (95% CI: 3.4, 7.4), natomiast mediana całkowitego przeżycia (OS – overall survival) 11,6 miesięcy (95% CI: 8.8, 18.0). 1 i 2-letnie przeżycie obserwowano odpowiednio u 50% i 29% badanych. Do najczęstszych działań niepożądanych stopnia 3 i 4 należał zespół ręka-stopa (45%) nadciśnienie tętnicze (21%), biegunka (8%), hipofosfatemia (8%), krwawienie z przewodu pokarmowego (5%) oraz wysypka (5%). Z powodu powikłań leczenia 63% chorych wymagało obniżenia dawki. Aby ostatecznie ustalić skuteczność sorafenibu w w/w wskazaniu konieczne jest przeprowadzenie randomizowanego badania klinicznego III fazy.