Wpływ mutacji RAS na skuteczność leczenia panitumumabem skojarzonym ze schematem FOLFOX4 u chorych na przerzutowego raka jelita grubego
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 26.09.2013
W New England Journal of Medicine zaprezentowano nowe wyniki pochodzące z badania III fazy (PRIME) oceniającego skuteczność leczenia panitumumabem skojarzonym ze schematem FOLFOX4 w porównaniu do samego FOLFOX4 (oksaliplatyna, fluorouracyl i leukoworyna). Skuteczność terapii oceniono w zależności od mutacji w genie RAS (KRAS, NRAS) oraz BRAF.
Panitumumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko receptorowi nabłonkowego czynnika wzrostu (EGFR, epidermal growth factor receptor).
Do badania PRIME włączono 1183 chorych. U 1096 oceniono status mutacji KRAS w eksonie 2, którą zidentyfikowano u 440 badanych. U chorych otrzymujących panitumumab ze schematem FOLFOX4, u których nie stwierdzono mutacji KRAS uzyskano istotne statystycznie wydłużenie PFS (9,6 miesięcy w porównaniu do 8,0 miesięcy w grupie chorych otrzymujących FOLFOX4 samodzielnie; p=0,02), jednakże bez statystycznie istotnego wydłużenia mediany OS. Spośród 512 chorych bez mutacji RAS (KRAS i NRAS), PFS wyniósł 10,1 miesiąca w grupie leczonej panitumumabem skojarzonym z FOLFOX4 w porównaniu do 7,9 miesiąca u chorych leczonych samym schematem FOLFOX4 (p=0,004). OS wyniósł 26,0 miesięcy u chorych leczonych schematem skojarzonym i 20,2 miesięcy u leczonych tylko chemioterapią (p=0,04). U 108 chorych (17%) bez mutacji KRAS w eksonie 2 stwierdzono inne mutacje RAS (KRAS ekson 3 lub 4, NRAS ekson 2, 3 lub 4). Były one związane ze skróceniem mediany PFS i OS po zastosowaniu panitumumabu ze schematem FOLFOX4 w porównaniu do samego FOLFOX. Wykazano, że mutacja w genie BRAF jest negatywnym czynnikiem prognostycznym
Podsumowując – obecność dodatkowych mutacji RAS u chorych na przerzutowego raka jelita grubego zmniejsza skuteczność leczenie panitumumabem w skojarzeniu z chemioterapią wg schematu FOLFOX4 w porównaniu do zastosowanego FOLFOX4 samodzielnie. Brak mutacji RAS wpływa na wydłużenie przeżycia całkowitego chorych leczonych panitumumabem ze schematem FOLFOX4.
Do badania PRIME włączono 1183 chorych. U 1096 oceniono status mutacji KRAS w eksonie 2, którą zidentyfikowano u 440 badanych. U chorych otrzymujących panitumumab ze schematem FOLFOX4, u których nie stwierdzono mutacji KRAS uzyskano istotne statystycznie wydłużenie PFS (9,6 miesięcy w porównaniu do 8,0 miesięcy w grupie chorych otrzymujących FOLFOX4 samodzielnie; p=0,02), jednakże bez statystycznie istotnego wydłużenia mediany OS. Spośród 512 chorych bez mutacji RAS (KRAS i NRAS), PFS wyniósł 10,1 miesiąca w grupie leczonej panitumumabem skojarzonym z FOLFOX4 w porównaniu do 7,9 miesiąca u chorych leczonych samym schematem FOLFOX4 (p=0,004). OS wyniósł 26,0 miesięcy u chorych leczonych schematem skojarzonym i 20,2 miesięcy u leczonych tylko chemioterapią (p=0,04). U 108 chorych (17%) bez mutacji KRAS w eksonie 2 stwierdzono inne mutacje RAS (KRAS ekson 3 lub 4, NRAS ekson 2, 3 lub 4). Były one związane ze skróceniem mediany PFS i OS po zastosowaniu panitumumabu ze schematem FOLFOX4 w porównaniu do samego FOLFOX. Wykazano, że mutacja w genie BRAF jest negatywnym czynnikiem prognostycznym
Podsumowując – obecność dodatkowych mutacji RAS u chorych na przerzutowego raka jelita grubego zmniejsza skuteczność leczenie panitumumabem w skojarzeniu z chemioterapią wg schematu FOLFOX4 w porównaniu do zastosowanego FOLFOX4 samodzielnie. Brak mutacji RAS wpływa na wydłużenie przeżycia całkowitego chorych leczonych panitumumabem ze schematem FOLFOX4.
