PET jako narzędzie diagnostyczne w olbrzymiokomórkowym zapaleniu tętnic

Biopsja tętnicy skroniowej w diagnostyce olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic aktualnie uznawana jest za tzw. złoty standard. Jednakże w praktyce klinicznej jej wykonanie bywa trudne. Coraz częściej w ustaleniu rozpoznania pomocne są badania obrazowe w tym przede wszystkim badanie ultrasonograficzne.

Pozytonowa emisyjna tomografia komputerowa (PET) może również znaleźć zastosowanie w procesie diagnostycznym, ograniczeniem w jej zastosowaniu jest między innymi brak standardu w interpretacji obrazu. Najczęściej ocena wizualna badania PET pozwala na potwierdzenie zapalenia naczyń, ale niestety nie ma jednoznacznych ustaleń jaka wartość gromadzenia radioznacznika ma potwierdzać występowanie zmian zapalnych naczyń. Wiadomo bowiem, iż zmiany w naczyniach związane z procesem miażdżycy oraz wynikające z wieku mogą również powodować zwiększenie gromadzenia znacznika.

W grupie 32 pacjentów z potwierdzonym na podstawie biopsji tętnicy skroniowej rozpoznaniem olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic, leczonych glikokortykosteroidami nie dłużej niż 3 dni wykonano badanie PET/CT z u życiem znacznika fluorodeoksyglukozy (FDG). Grupę kontrolną stanowiło 20 osób, które badanie miały wykonywane z powodu choroby nowotworowej. Pomiaru maksymalnej standardowej wartości gromadzenia znacznika (maximal standardised uptake value- SUVm) dokonywano w ustalonych segmentach naczyniowych (4 segmenty aorty oraz jej odgałęzienia górne i dolne). Średnia wartość SUVm była istotnie wyższa w grupie chorych z olbrzymiokomórkowym zapaleniem tętnic w porównaniu z grupą kontrolną we wszystkich badanych obszarach naczyniowych i korelowała z parametrami stanu zapalnego oraz stężeniem IL-6. Na podstawie wykonanych badań wyznaczono wartość progową SUVm dla której obliczono czułość i specyficzność badania PET/CT dla rozpoznania olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic, wynosiły one odpowiedni 80% i 79%.