123RF
Dzieci chore na ospę małpią przechodzą ją relatywnie lekko
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 14.11.2022
Źródło: Hennessee I, Shelus V, McArdle CE, Wolf M, Schatzman S, Carpenter A, Minhaj FA, Petras JK, Cash-Goldwasser S et al. Epidemiologic and Clinical Features of Children and Adolescents Aged
| Tagi: | ospa małpia |
Według badań przeprowadzonych przez Centers for Disease Control and Prevention (CDC) infekcje wirusem ospy małpiej u dzieci i młodzieży w Stanach Zjednoczonych są rzadkie, a młodzi pacjenci z tymi infekcjami wyzdrowieli. Badania sugerują też, że wtórne zakażenie w szkołach lub placówkach opieki nad dziećmi może być mało prawdopodobne.
Stwierdzono jednak, że dzieci czarnoskóre i latynoskie były bardziej podatne na tę chorobę. –Na początku osoby te znacznie rzadziej miały dostęp do szczepień. Uważamy, że tego rodzaju strukturalne nierówności naprawdę miały wpływ na dzieci i młodzież dotknięte tą epidemią – powiedział pierwszy autor publikacji dr Ian Hennessee, zajmujący się wywiadem epidemiologicznym w CDC, członek Special Case Investigation Unit of the Multinational Monkeypox Response Team.
Naukowcy zbadali 83 przypadki ospy małpiej u dzieci i młodzieży, które wystąpiły między 17 maja a 24 września 2022 r. Stanowią one 0,3 proc. z 25 038 zgłoszonych przypadków ospy małpiej w USA w tym okresie. Spośród 28 dzieci w wieku 12 lat lub młodszych 18 (64 proc.) to chłopcy. Szesnaścioro dzieci miało mniej niż 4 lata. Dane dotyczące narażenia były dostępne dla 20 (71 proc.) osób w wieku 0–12 lat. W tej grupie 19 było zakażonych w domu, 17 przypadków było spowodowanych rutynowym kontaktem „skóra do skóry” z opiekunem domowym, a w jednym przypadku podejrzewano o spowodowanie przenoszenia przez wspólne użytkowanie (np. wspólny ręcznik). W pozostałych przypadkach informacje o narażeniu na zakażenie były niedostępne.
Wśród osób w wieku 13–17 lat było 55 przypadków. Spośród tych pacjentów 89 proc. stanowili chłopcy. Dane dotyczące ekspozycji były dostępne dla 35 (64 proc.). U 32 z tych pacjentów zakażenie nastąpiło z podejrzenia kontaktu seksualnego. Dwudziestu trzech z tych nastolatków zgłosiło kontakty homoseksualne. Nie stwierdzono żadnego przypadku związanego z wykorzystywaniem seksualnym.
U większości dzieci wystąpiły zmiany na tułowiu, brak było zmian anogenitalnych. Dwóch pacjentów w najmłodszej grupie wiekowej było hospitalizowanych z powodu rozległej wysypki obejmującej powieki, a jeden pacjent z grupy wiekowej 5–12 lat z powodu zapalenia tkanki łącznej okołooczodołowej i zapalenia spojówek.
Wśród nastolatków zmiany dotyczyły głównie tułowia lub okolicy odbytu i narządów płciowych. Sześciu nastolatków z tej grupy było hospitalizowanych i wszyscy wyzdrowieli. Stwierdzono, że jeden nastolatek był nosicielem HIV.
Stosowane leczenie obejmowało lek przeciwwirusowy tecovirimat, dożylną immunoglobulinę przeciwko krowiankom i miejscową triflurydynę. Nie było zgonów.
Dziesięciu pacjentów objawowych uczęszczało do szkoły lub przedszkola. Wśród tych pacjentów nie stwierdzono wtórnych transmisji. Niektórym kontaktom zaoferowano szczepionkę JYNNEOS przeciw ospie małpiej jako profilaktykę poekspozycyjną.
Ograniczenia badania obejmowały przypadki potencjalnie przeoczone. Jak wyjaśnił dr Hennessee, dane zostały zebrane w ramach rutynowego nadzoru, dzieci często doświadczają wysypki, a dostęp do testów był trudny.
Jak wyjaśniła współautorka publikacji dr Rachel E. Harold, specjalistka chorób zakaźnych i lekarz nadzorujący z District of Columbia (DC) Department of Health HIV/AIDS, Hepatitis, STDs and TB Administration, klinicystom, którzy podejrzewają ospę małpią u dziecka, sugeruje się prowadzenie szerokiej diagnostyki różnicowej, szukanie powiązania epidemiologicznego i skontaktowanie się z CDC w celu uzyskania pomocy. Zakażone dzieci należy zachęcać do unikania dotykania własnych oczu lub błon śluzowych – powiedziała.
Jak dodała, tecovirimat jest rozsądnym wyborem terapeutycznym i jest dobrze tolerowany przez dzieci z ospą małpią z egzemą, chorobą podstawową, która może prowadzić do ciężkiego przebiegu choroby. Jak dodał dr Hennessee, w przypadku zarażonych opiekunów środki zapobiegające zakażaniu dzieci w domu obejmują izolację, środki ostrożności w kontakcie, a w niektórych przypadkach profilaktykę po ekspozycji poprzez szczepienia.
Jeśli natomiast chodzi o aktywnych seksualnie nastolatków, klinicyści powinni oferować szczepienia, edukację na temat zdrowia seksualnego oraz badania na obecność HIV i innych infekcji przenoszonych drogą płciową.
– Ważne jest, aby pamiętać, że nastolatki mogą być aktywne seksualnie, a klinicyści powinni przeprowadzić dokładny i nieoceniający wywiad seksualny. To ważne, zwłaszcza jeśli istnieje obawa o ospę małpią – dodała dr Harold.
Opracowanie: Marek Meissner
Naukowcy zbadali 83 przypadki ospy małpiej u dzieci i młodzieży, które wystąpiły między 17 maja a 24 września 2022 r. Stanowią one 0,3 proc. z 25 038 zgłoszonych przypadków ospy małpiej w USA w tym okresie. Spośród 28 dzieci w wieku 12 lat lub młodszych 18 (64 proc.) to chłopcy. Szesnaścioro dzieci miało mniej niż 4 lata. Dane dotyczące narażenia były dostępne dla 20 (71 proc.) osób w wieku 0–12 lat. W tej grupie 19 było zakażonych w domu, 17 przypadków było spowodowanych rutynowym kontaktem „skóra do skóry” z opiekunem domowym, a w jednym przypadku podejrzewano o spowodowanie przenoszenia przez wspólne użytkowanie (np. wspólny ręcznik). W pozostałych przypadkach informacje o narażeniu na zakażenie były niedostępne.
Wśród osób w wieku 13–17 lat było 55 przypadków. Spośród tych pacjentów 89 proc. stanowili chłopcy. Dane dotyczące ekspozycji były dostępne dla 35 (64 proc.). U 32 z tych pacjentów zakażenie nastąpiło z podejrzenia kontaktu seksualnego. Dwudziestu trzech z tych nastolatków zgłosiło kontakty homoseksualne. Nie stwierdzono żadnego przypadku związanego z wykorzystywaniem seksualnym.
U większości dzieci wystąpiły zmiany na tułowiu, brak było zmian anogenitalnych. Dwóch pacjentów w najmłodszej grupie wiekowej było hospitalizowanych z powodu rozległej wysypki obejmującej powieki, a jeden pacjent z grupy wiekowej 5–12 lat z powodu zapalenia tkanki łącznej okołooczodołowej i zapalenia spojówek.
Wśród nastolatków zmiany dotyczyły głównie tułowia lub okolicy odbytu i narządów płciowych. Sześciu nastolatków z tej grupy było hospitalizowanych i wszyscy wyzdrowieli. Stwierdzono, że jeden nastolatek był nosicielem HIV.
Stosowane leczenie obejmowało lek przeciwwirusowy tecovirimat, dożylną immunoglobulinę przeciwko krowiankom i miejscową triflurydynę. Nie było zgonów.
Dziesięciu pacjentów objawowych uczęszczało do szkoły lub przedszkola. Wśród tych pacjentów nie stwierdzono wtórnych transmisji. Niektórym kontaktom zaoferowano szczepionkę JYNNEOS przeciw ospie małpiej jako profilaktykę poekspozycyjną.
Ograniczenia badania obejmowały przypadki potencjalnie przeoczone. Jak wyjaśnił dr Hennessee, dane zostały zebrane w ramach rutynowego nadzoru, dzieci często doświadczają wysypki, a dostęp do testów był trudny.
Jak wyjaśniła współautorka publikacji dr Rachel E. Harold, specjalistka chorób zakaźnych i lekarz nadzorujący z District of Columbia (DC) Department of Health HIV/AIDS, Hepatitis, STDs and TB Administration, klinicystom, którzy podejrzewają ospę małpią u dziecka, sugeruje się prowadzenie szerokiej diagnostyki różnicowej, szukanie powiązania epidemiologicznego i skontaktowanie się z CDC w celu uzyskania pomocy. Zakażone dzieci należy zachęcać do unikania dotykania własnych oczu lub błon śluzowych – powiedziała.
Jak dodała, tecovirimat jest rozsądnym wyborem terapeutycznym i jest dobrze tolerowany przez dzieci z ospą małpią z egzemą, chorobą podstawową, która może prowadzić do ciężkiego przebiegu choroby. Jak dodał dr Hennessee, w przypadku zarażonych opiekunów środki zapobiegające zakażaniu dzieci w domu obejmują izolację, środki ostrożności w kontakcie, a w niektórych przypadkach profilaktykę po ekspozycji poprzez szczepienia.
Jeśli natomiast chodzi o aktywnych seksualnie nastolatków, klinicyści powinni oferować szczepienia, edukację na temat zdrowia seksualnego oraz badania na obecność HIV i innych infekcji przenoszonych drogą płciową.
– Ważne jest, aby pamiętać, że nastolatki mogą być aktywne seksualnie, a klinicyści powinni przeprowadzić dokładny i nieoceniający wywiad seksualny. To ważne, zwłaszcza jeśli istnieje obawa o ospę małpią – dodała dr Harold.
Opracowanie: Marek Meissner
