Abraksan w pierwszej linii leczenia chorych na raka trzustki – nowe wskazanie.
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 22.09.2013
Źródło: FDA Approval for Paclitaxel Albumin-stabilized Nanoparticle Formulation. http://www.cancer.gov/cancertopics/druginfo/fda-nanoparticle-paclitaxel
6 września 2013 roku lek abraksan zyskał nowe wskazanie w Stanach Zjednoczonych. Amerykańska agencja FDA (Food and Drug Administration) zarejestrowała ten lek w połączeniu z gemcytabiną w pierwszej linii leczenia chorych na przerzutowego raka trzustki. Poniżej prezentujemy wyniki badania na podstawie których dokonano rejestracji.
Abraksan jest nanocząsteczką paklitakselu stabilizowanego albuminami. Jego działanie polega na hamowaniu tworzenia mikrotubul w komórkach nowotworowych. Wcześniej lek otrzymał rejestrację do leczenia chorych na przerzutowego raka piersi oraz niedrobnokomórkowego raka płuca.
Nowej rejestracji dokonano na podstawie wyników wieloośrodkowego, międzynarodowego randomizowanego badania III fazy, w którym brało udział 861 chorych na przerzutowego raka trzustki. Średni wiek chorych wynosił 63 lata, 58 % stanowili mężczyźni, natomiast 60% chorych prezentowało stan ogólny wg skali Karnofskiego na poziomie 90-100. U 46 % badanych zmiany przerzutowe zlokalizowane były w 3 lub więcej okolicach ciała, natomiast u 84% występowały przerzuty w wątrobie. Chorych zrandomizowano do grupy otrzymującej gemcytabiną w połączeniu z abraksanem (n=431) lub gemcytabinę w monoterapii (n=430). Abraksan był podawany w dawce 125 mg/m2 w dniu 1, 8 i 15 każdego 28-dniowego cyklu leczenia w połączeniu z gemcytabiną w dawce 1000 mg/m2 podawaną w tych samych dniach. Gemcytabina w monoterapii była podawana w dawce 1000 mg/m2 co tydzień przez pierwsze 7 tygodni, a następnie po tygodniu przerwy kontynuowana w dniach 1, 8 i 15 28-dniowego cyklu. Leczenie prowadzono do wystąpienia progresji choroby lub działań niepożądanych uniemożliwiających dalsze prowadzenia terapii. Pierwszorzędowym celem badania była ocena przeżycia całkowitego (OS, overall survival), a drugorzędowym ocena przeżycia wolnego od progresji (PFS, progression-free survival) i odsetka odpowiedzi całościowych (ORR, overall response rate).
Mediana OS w grupie chorych leczonych abraksanem z gemcytabiną wyniosła 8,5 miesiąca w porównaniu do 6,7 miesiąca w grupie chorych otrzymujących gemcytabinę w monoterapii (p<0,0001). Mediana PFS w tych samych grupach wyniosła odpowiednio 5,5 miesiąca w porównaniu do 3,7 miesiąca (p<0,0001). ORR stwierdzono u 23% chorych leczonych schematem dwulekowym w porównaniu do 7% w grupie leczonej gemcytabiną (p<0,0001).
Najczęstsze działania niepożądane u chorych otrzymujących abraksan i gemcytabinę obejmowały neutropenię, zmęczenie, neuropatię obwodową, nudności, łysienie, obrzęki obwodowe, biegunkę, gorączkę, wymioty, utratę apetytu, wysypkę oraz odwodnienie. Najpoważniejszymi powikłaniami okazały się gorączka, odwodnienie, zapalenie płuc i wymioty. Były one częstsze w grupie otrzymującej leczenie skojarzone.
Prezentowane wyniki pokazują przewagę schematu dwulekowego – abraksan w połączeniu z gemcytabiną, nad obecnie stosowana monoterapią gemcytabiną.
Nowej rejestracji dokonano na podstawie wyników wieloośrodkowego, międzynarodowego randomizowanego badania III fazy, w którym brało udział 861 chorych na przerzutowego raka trzustki. Średni wiek chorych wynosił 63 lata, 58 % stanowili mężczyźni, natomiast 60% chorych prezentowało stan ogólny wg skali Karnofskiego na poziomie 90-100. U 46 % badanych zmiany przerzutowe zlokalizowane były w 3 lub więcej okolicach ciała, natomiast u 84% występowały przerzuty w wątrobie. Chorych zrandomizowano do grupy otrzymującej gemcytabiną w połączeniu z abraksanem (n=431) lub gemcytabinę w monoterapii (n=430). Abraksan był podawany w dawce 125 mg/m2 w dniu 1, 8 i 15 każdego 28-dniowego cyklu leczenia w połączeniu z gemcytabiną w dawce 1000 mg/m2 podawaną w tych samych dniach. Gemcytabina w monoterapii była podawana w dawce 1000 mg/m2 co tydzień przez pierwsze 7 tygodni, a następnie po tygodniu przerwy kontynuowana w dniach 1, 8 i 15 28-dniowego cyklu. Leczenie prowadzono do wystąpienia progresji choroby lub działań niepożądanych uniemożliwiających dalsze prowadzenia terapii. Pierwszorzędowym celem badania była ocena przeżycia całkowitego (OS, overall survival), a drugorzędowym ocena przeżycia wolnego od progresji (PFS, progression-free survival) i odsetka odpowiedzi całościowych (ORR, overall response rate).
Mediana OS w grupie chorych leczonych abraksanem z gemcytabiną wyniosła 8,5 miesiąca w porównaniu do 6,7 miesiąca w grupie chorych otrzymujących gemcytabinę w monoterapii (p<0,0001). Mediana PFS w tych samych grupach wyniosła odpowiednio 5,5 miesiąca w porównaniu do 3,7 miesiąca (p<0,0001). ORR stwierdzono u 23% chorych leczonych schematem dwulekowym w porównaniu do 7% w grupie leczonej gemcytabiną (p<0,0001).
Najczęstsze działania niepożądane u chorych otrzymujących abraksan i gemcytabinę obejmowały neutropenię, zmęczenie, neuropatię obwodową, nudności, łysienie, obrzęki obwodowe, biegunkę, gorączkę, wymioty, utratę apetytu, wysypkę oraz odwodnienie. Najpoważniejszymi powikłaniami okazały się gorączka, odwodnienie, zapalenie płuc i wymioty. Były one częstsze w grupie otrzymującej leczenie skojarzone.
Prezentowane wyniki pokazują przewagę schematu dwulekowego – abraksan w połączeniu z gemcytabiną, nad obecnie stosowana monoterapią gemcytabiną.
