NEUROLOGIA
Choroba Parkinsona
 
Specjalizacje, Kategorie, Działy

Badanie randomizowane dwóch celów głębokiej stymulacji mózgu w chorobie Parkinsona

Udostępnij:
Gałka blada i jądro podwzgórzowe stanowią główne cele leczenia głęboką stymulacją mózgu w zaawansowanej chorobie Parkinsona. Odekerken i wsp. uzupełnili wiedzę na temat rezultatów uzyskiwanych w stymulacji obu tych celów przeprowadzając badanie randomizowane z udziałem 128 chorych.
Odekerken i wsp. przeprowadzili eksperyment, w którym 128 pacjentów z chorobą Parkinsona było randomizowanych do głębokiej stymulacji mózgu (DBS, deep brain stimulation) w jednej z dwóch lokalizacji: gałce bladej (GPi, internal globus pallidus) lub jądrze podwzgórzowym (STN, subthalamic nucleus). Wszyscy chorzy spełniali początkowe kryterium obecności bradykinez, dystonii powodujących ból, dyskinez, lub dużych wahań stanu w ciągu dnia. Zarówno osoby oceniające, jak i pacjent nie wiedzieli, jaki rodzaj leczenia zastosowano. W okresie obserwacyjnym długości jednego roku badano wpływ interwencji na nastrój, zachowanie, funkcje poznawcze i niepełnosprawność mierzoną skalą ALDS (Academic Medical Center Linear Disability Scale). Te punkty końcowe Odekerken i wsp. uznali za główne. Jednak choć pacjenci z obu grup uzyskali w nich podobne wyniki, podczas oceny drugorzędowych punktów końcowych stwierdzono lepsze rezultaty leczenia u pacjentów ze stymulacją jądra podwzgórzowego. Stymulacja STN była związana z lepszą sprawnością mierzoną skalą UPDRS (Unified Parkinson's Disease Rating Scale) bez leków (p = 0.03) i z możliwością większej redukcji dawek leków wykazujących działanie agonistyczne względem receptorów dopaminergicznych (p = 0.01). Ponieważ autorzy nie wykazali różnic w częstości działań niepożądanych, w podsumowaniu uznali, że stymulacja jądra podwzgórzowego jest lepszym wariantem DBS u pacjentów z zaawansowaną chorobą Parkinsona.
 
© 2024 Termedia Sp. z o.o. All rights reserved.
Developed by Bentus.