To ekonomiści muszą reformować system ochrony zdrowia
Redaktor: Krystian Lurka
Data: 26.09.2017
Źródło: KL
| Tagi: | Adam Rozwadowski, wizja |
- Reformowanie od wielu lat opieki zdrowotnej pod hasłem „Medice cura te ipsum” nie przyniosło pożądanych efektów. Czy przedstawiciele środowiska medycznego są w stanie samodzielnie reformować system? Nie, ekonomiści muszą przejąć wiodącą rolę w zmianach - pisze Adam Rozwadowski w tekście dla "Menedżera Zdrowia". O przyszłości służby zdrowia będzie mowa także podczas konferencji "Wizja zdrowia – diagnoza i przyszłość", która odbędzie się w październiku w Warszawie.
Adam Rozwadowski, założyciel i prezes Enel-Med:
- Analizowaniem funkcjonowania i rozwoju systemu opieki zdrowotnej ze sposobami jego finansowania zajmuje się stosowna dziedzina ekonomii. O dziwo przedstawiciele tej gałęzi nauki są pomijani lub nielicznie reprezentowani w gronach decydentów i zespołach ekspertów. To ekonomiści muszą przejąć wiodącą rolę w reformowaniu systemu. Podobną rolę powinno przyjąć Ministerstwo Rozwoju, a nie Ministerstwo Zdrowia. Na problem poziomu zdrowia obywateli, a co za tym idzie ich produktywności, należy patrzyć w kategoriach ekonomicznych. Po prostu zdrowe społeczeństwo „opłaca” się gospodarce, a ta rozwijając się generuje większe środki na opiekę medyczną. Wydatki na opiekę medyczną należy postrzegać jako inwestycję przynoszącą zysk w skali kraju, jak również dla każdego przedsiębiorstwa. W krajach OECD obliczono, że wydłużenie spodziewanego okresu życia społeczności o rok daje przyrost PKB nawet o 4 procent.
Dla pacjenta prostą oceną jakości systemu jest czas oczekiwania na świadczenie medyczne. Zgodnie z danymi Barometru WHC (stan na czerwiec 2017) na najdłuższe kolejki natrafiają pacjenci oczekujący do: ortodonty (10,9 miesięcy), endokrynologa (10,3), angiologa (7,7), neurochirurga (5,9), kardiologa dziecięcego (5,1), urologa (4,5), a na badania diagnostyczne artroskopii stawu biodrowego (14,2).
Założony horyzont wzrostu nakładów na finansowanie opieki medycznej do 6 proc. PKB jest zdecydowanie zbyt długi. W ostatnim raporcie OECD pod względem nakładów jesteśmy na szarym końcu. Na 35 audytowanych budżetów gorzej od nas wypadły tylko Turcja, Łotwa i Meksyk. Należałoby pilnie przeprowadzić rachunek ekonomiczny i odpowiedzieć na pytanie, jak przyspieszenie inwestycji w zdrowie społeczeństwa i zwiększenie jego produktywności , wpłynie na inwestycje w inne gałęzie gospodarki. To jest zadanie dla Ministerstwa Rozwoju. W skali przedsiębiorstw menadżerowie już dawno docenili konieczność zapewnienia łatwiejszego dostępu do świadczeń medycznych poprzez korzystanie z prywatnej, tak zwanej abonamentowej opieki medycznej. Powoli rozszerza się też system dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych. Efektywność wykorzystania istniejących zasobów to zadanie dla ekonomiki opieki zdrowotnej. Niestety, niewiele z tej dziedziny korzystano przy zmianie ustaw zdrowotnych.
Zablokowanie przekształceń szpitali i ich prywatyzacji, powołanie sieci szpitali oraz projekty dotyczące likwidacji outsourcingu nie mają żadnego uzasadnienia ekonomicznego. Ministerstwo Zdrowia ma alergię na prywatne szpitale. Toleruje prywatny POZ i AOS, ale prywatne szpitale najchętniej poddałoby nacjonalizacji. A przecież właśnie z punktu widzenia ekonomiki budżetowej procedura wykonywana w szpitalu prywatnym jest o 25 proc. tańsza. W koszcie procedury występuje amortyzacja infrastruktury szpitalnej.Ten koszt w wymiarze fiskalnym ponosi jedynie szpital prywatny. W przypadku szpitala publicznego koszt jego wybudowania ponosi budżet, koszt wybudowania szpitala prywatnego ponosi jego właściciel nie obciążając budżetu. Ponadto szpital prywatny część środków pozyskanych z NFZ zwraca do budżetu w postaci podatku CIT. Ten prosty przykład pokazuje, że zasady ekonomii są ważne we wszystkich elementach systemu opieki zdrowotnej.
W reformowaniu systemu opieki zdrowotnej wiodącą rolę winno mieć Ministerstwo Rozwoju.
Więcej o konferencji "Wizja zdrowia – diagnoza i przyszłość": na stronie internetowej: www.termedia.pl/Konferencje_Wizja zdrowia. Wydarzenie odbędzie się 3 października, w Warszawie.
Przeczytaj także: "Konstanty Radziwiłł objął patronatem "Wizję zdrowia – diagnoza i przyszłość", "Wizja w ochronie zdrowa? Nie ma, ale... powstanie. Podczas konferencji "Wizja zdrowia – diagnoza i przyszłość"i "Eksperckie wizje ochrony zdrowia".
- Analizowaniem funkcjonowania i rozwoju systemu opieki zdrowotnej ze sposobami jego finansowania zajmuje się stosowna dziedzina ekonomii. O dziwo przedstawiciele tej gałęzi nauki są pomijani lub nielicznie reprezentowani w gronach decydentów i zespołach ekspertów. To ekonomiści muszą przejąć wiodącą rolę w reformowaniu systemu. Podobną rolę powinno przyjąć Ministerstwo Rozwoju, a nie Ministerstwo Zdrowia. Na problem poziomu zdrowia obywateli, a co za tym idzie ich produktywności, należy patrzyć w kategoriach ekonomicznych. Po prostu zdrowe społeczeństwo „opłaca” się gospodarce, a ta rozwijając się generuje większe środki na opiekę medyczną. Wydatki na opiekę medyczną należy postrzegać jako inwestycję przynoszącą zysk w skali kraju, jak również dla każdego przedsiębiorstwa. W krajach OECD obliczono, że wydłużenie spodziewanego okresu życia społeczności o rok daje przyrost PKB nawet o 4 procent.
Dla pacjenta prostą oceną jakości systemu jest czas oczekiwania na świadczenie medyczne. Zgodnie z danymi Barometru WHC (stan na czerwiec 2017) na najdłuższe kolejki natrafiają pacjenci oczekujący do: ortodonty (10,9 miesięcy), endokrynologa (10,3), angiologa (7,7), neurochirurga (5,9), kardiologa dziecięcego (5,1), urologa (4,5), a na badania diagnostyczne artroskopii stawu biodrowego (14,2).
Założony horyzont wzrostu nakładów na finansowanie opieki medycznej do 6 proc. PKB jest zdecydowanie zbyt długi. W ostatnim raporcie OECD pod względem nakładów jesteśmy na szarym końcu. Na 35 audytowanych budżetów gorzej od nas wypadły tylko Turcja, Łotwa i Meksyk. Należałoby pilnie przeprowadzić rachunek ekonomiczny i odpowiedzieć na pytanie, jak przyspieszenie inwestycji w zdrowie społeczeństwa i zwiększenie jego produktywności , wpłynie na inwestycje w inne gałęzie gospodarki. To jest zadanie dla Ministerstwa Rozwoju. W skali przedsiębiorstw menadżerowie już dawno docenili konieczność zapewnienia łatwiejszego dostępu do świadczeń medycznych poprzez korzystanie z prywatnej, tak zwanej abonamentowej opieki medycznej. Powoli rozszerza się też system dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych. Efektywność wykorzystania istniejących zasobów to zadanie dla ekonomiki opieki zdrowotnej. Niestety, niewiele z tej dziedziny korzystano przy zmianie ustaw zdrowotnych.
Zablokowanie przekształceń szpitali i ich prywatyzacji, powołanie sieci szpitali oraz projekty dotyczące likwidacji outsourcingu nie mają żadnego uzasadnienia ekonomicznego. Ministerstwo Zdrowia ma alergię na prywatne szpitale. Toleruje prywatny POZ i AOS, ale prywatne szpitale najchętniej poddałoby nacjonalizacji. A przecież właśnie z punktu widzenia ekonomiki budżetowej procedura wykonywana w szpitalu prywatnym jest o 25 proc. tańsza. W koszcie procedury występuje amortyzacja infrastruktury szpitalnej.Ten koszt w wymiarze fiskalnym ponosi jedynie szpital prywatny. W przypadku szpitala publicznego koszt jego wybudowania ponosi budżet, koszt wybudowania szpitala prywatnego ponosi jego właściciel nie obciążając budżetu. Ponadto szpital prywatny część środków pozyskanych z NFZ zwraca do budżetu w postaci podatku CIT. Ten prosty przykład pokazuje, że zasady ekonomii są ważne we wszystkich elementach systemu opieki zdrowotnej.
W reformowaniu systemu opieki zdrowotnej wiodącą rolę winno mieć Ministerstwo Rozwoju.
Więcej o konferencji "Wizja zdrowia – diagnoza i przyszłość": na stronie internetowej: www.termedia.pl/Konferencje_Wizja zdrowia. Wydarzenie odbędzie się 3 października, w Warszawie.
Przeczytaj także: "Konstanty Radziwiłł objął patronatem "Wizję zdrowia – diagnoza i przyszłość", "Wizja w ochronie zdrowa? Nie ma, ale... powstanie. Podczas konferencji "Wizja zdrowia – diagnoza i przyszłość"i "Eksperckie wizje ochrony zdrowia".
