Jak nisko z LDL po udarze?

Najnowsza, długoterminowa analiza danych z badania FOURIER (i jego przedłużenia FOURIER-OLE) dotyczącego pacjentów po przebytym udarze niedokrwiennym, dostarcza nowych danych w kwestii czy istnieje próg, poniżej którego redukcja cholesterolu LDL nie pomaga, a może wręcz szkodzić?

Pacjenci po przebytym udarze niedokrwiennym to jedna z grup najwyższego ryzyka kolejnych incydentów sercowo-naczyniowych. Standardem jest u nich intensywne obniżanie cholesterolu LDL, ale w praktyce klinicznej często pojawia się dylemat: jak nisko można zejść?

W analizie prześledzono losy ponad 5200 pacjentów, którzy w przeszłości przebyli udar niedokrwienny i byli włączeni do badania FOURIER. Dzięki długiemu, bo ponad 7-letniemu okresowi obserwacji, badacze mogli precyzyjnie ocenić, jak rzeczywiście osiągnięty poziom LDL-C (a nie tylko cel terapeutyczny) wpływa na długoterminowe ryzyko poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych (MACE) oraz kolejnych udarów.

Wyniki wykazały jednoznaczną, liniową zależność: im niższe stężenie LDL-C osiągnął pacjent, tym niższe było jego ryzyko wystąpienia MACE i udaru niedokrwiennego (w porównaniu do pacjentów, których LDL-C wynosił powyżej 70 mg/dL, ci, którzy dzięki leczeniu osiągnęli poziom niższy niż 40 mg/dL, mieli o 31% mniejsze ryzyko poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych (MACE) oraz o 27% niższe ryzyko jakiegokolwiek udaru).

Co kluczowe dla bezpieczeństwa i przełamania barier terapeutycznych, ta agresywna redukcja LDL-C (nawet do poziomów poniżej 20 mg/dL) nie wiązała się ze statystycznie istotnym wzrostem ryzyka udaru krwotocznego.

Badanie to dostarcza potężnych argumentów za tym, że w prewencji wtórnej po udarze niedokrwiennym zasada "im niżej, tym lepiej" jest nie tylko skuteczna, ale i bezpieczna. Obala mit o istnieniu "niebezpiecznie niskiego" progu LDL, którego przekroczenie mogłoby zwiększać ryzyko krwotoków mózgowych.