Predykacja zmiany diagnozy u pacjentów z rozpoznaniem depresji z objawami psychotycznymi

Wśród pacjentów, którzy początkowo spełnione mieli kryteria DSM-IV-TR epizodu depresji z objawami psychotycznymi MDD, występujące na początku choroby objawy, które zwykle łączone są chorobą dwubiegunową, lub zaburzeniami schizoafektywnymi były istotnym predyktorem późniejszej zmiany diagnozy.

Dotychczasowe badania wykazały, iż rozpoznanie depresji z objawami psychotycznymi (ang. major depressive disorder, MDD with psychotic features) może być niestabilne diagnostycznie. Dlatego w badaniu Salvatore i wsp. opublikowanym w Journal of Clinical Psychiatry poddano analizie stopień zmiany diagnozy u pacjentów z wyjściowym rozpoznaniem depresji z objawami psychotycznymi według kryteriów DSM-IV-TR. W tym prospektywnym naturalistycznym badaniu rekrutowano pacjentów z rozpoznaniem MDD z objawami psychotycznymi w latach 1989 do 2003 na oddziałach psychiatrycznych z Massachusetts i we Włoszech, a następnie monitorowano ich stan celem analizy zmian obrazu klinicznego i przebiegu choroby za pomocą ustrukturalizowanym kwestionariuszy diagnostycznych. Wyniki wykazały, iż spośród 107 osób (średnia wieku 34 lata), które miało rozpoznany epizod depresji psychotycznej u 29,9% osób nastąpiła zmiana diagnozy. Z tej grupy u 18,7% osób zmieniono diagnozę na chorobę afektywną dwubiegunową, a u 11,2% na zaburzenia schizoafektywne. Czynnikami związanymi ze stabilną diagnozą depresji psychotycznej były występujące na początku choroby: urojenia nihilistyczne oraz utrata masy ciała. Czynnikami poprzedzającymi zmianę diagnozy w kierunku choroby afektywnej dwubiegunowej były: impulsywność oraz wcześniej występujące objawy hipomanii. Natomiast czynniki predykcyjne w kierunku późniejszego rozpoznania zburzeń schizoafektywnych – to występowanie urojeń niespójnych z nastrojem, obecność halucynacji, gorsze wcześniejsze funkcjonowanie i występowanie pierwszorzędowych objawów Schneiderowskich.