Potrzebne standardy dla sterylizatorni
W szpitalach, szczególnie tych publicznych, procesy mycia narzędzi ciągle odbywają się ręcznie - informuje GIS w raporcie o stanie sanitarnym kraju w 2009 r.
Stan techniczno-sanitarny w 85 placówkach (67 publicznych i 18 niepublicznych) pozostawał bez zastrzeżeń, w 11 szpitalach (8 publicznych i 3 niepublicznych) stwierdzono nieprawidłowości takie jak: uszkodzone płytki podłogowe, zacieki i zagrzybienia widoczne na ścianach, zniszczone ściany i podłogi korytarza, autoklawy z ubytkiem (odprowadzanie wody pokryte korozją), brak możliwości mycia i dezynfekcji rąk przy wejściu do strefy sterylnej, brak środka do dezynfekcji rąk, brak ręczników jednorazowego użytku, brak śluzy umywalkowo-fartuchowej, nieprofesjonalny sprzęt do sprzątania, brak zaplecza magazynowego. W dwóch skontrolowanych szpitalach stan techniczny lokalnej sterylizatorni był zły, natomiast stan sanitarny pozostawał bez zastrzeżeń; w 3 szpitalach trwały prace remontowe.
Tylko w 33 (32 proc.) ze 104 skontrolowanych szpitali lokalną sterylizatornię stanowił łącznie zespół pomieszczeń materiałów skażonych (przyjmowanie skażonego sprzętu oraz mycie i dezynfekcja), materiałów czystych oraz pomieszczenie lub wydzielone miejsce przeznaczone do magazynowania wysterylizowanego materiału. W większości placówek sprzęt do sterylizacji przygotowywany był w oddziałach szpitalnych i gabinetach zabiegowych.
Większość szpitali wyposażona była w urządzenia do manualnego mycia i dezynfekcji oraz w wydzielone stanowisko do higieny rąk. Mycie narzędzi w większej części szpitali odbywało się tylko ręcznie. Część placówek przygotowywała sprzęt zarówno ręcznie jak i automatycznie – przy użyciu urządzeń do maszynowego mycia. Przelotową myjnią-dezynfektorem między pomieszczeniem materiałów skażonych, a pomieszczeniem materiałów czystych dysponowało tylko 17 szpitali.
Główny Inspektorat Sanitarny ocenia, że istnieje konieczność opracowania aktów prawnych, które sformułowałyby jasno i ujednoliciły szczegółowe wymagania dla lokalnych sterylizatorni. Obecnie polskie przepisy prawne koncentrują się jedynie na pomieszczeniach i urządzeniach centralnej sterylizatorni, której część polskich szpitali nie posiada.
Tylko w 33 (32 proc.) ze 104 skontrolowanych szpitali lokalną sterylizatornię stanowił łącznie zespół pomieszczeń materiałów skażonych (przyjmowanie skażonego sprzętu oraz mycie i dezynfekcja), materiałów czystych oraz pomieszczenie lub wydzielone miejsce przeznaczone do magazynowania wysterylizowanego materiału. W większości placówek sprzęt do sterylizacji przygotowywany był w oddziałach szpitalnych i gabinetach zabiegowych.
Większość szpitali wyposażona była w urządzenia do manualnego mycia i dezynfekcji oraz w wydzielone stanowisko do higieny rąk. Mycie narzędzi w większej części szpitali odbywało się tylko ręcznie. Część placówek przygotowywała sprzęt zarówno ręcznie jak i automatycznie – przy użyciu urządzeń do maszynowego mycia. Przelotową myjnią-dezynfektorem między pomieszczeniem materiałów skażonych, a pomieszczeniem materiałów czystych dysponowało tylko 17 szpitali.
Główny Inspektorat Sanitarny ocenia, że istnieje konieczność opracowania aktów prawnych, które sformułowałyby jasno i ujednoliciły szczegółowe wymagania dla lokalnych sterylizatorni. Obecnie polskie przepisy prawne koncentrują się jedynie na pomieszczeniach i urządzeniach centralnej sterylizatorni, której część polskich szpitali nie posiada.
