Nowy system oceny zaawansowania raka jelita grubego poprawia prognozy przeżycia

Nowy system klasyfikacji Sassun-Mayo, który integruje depozyty guza i liczbę węzłów chłonnych, poprawia dokładność prognostyczną u pacjentów z rakiem jelita grubego w porównaniu ze standardowym systemem stagingu American Joint Committee on Cancer (AJCC).

Jak wykazała analiza kohort instytucjonalnych i krajowych, nowy system zapewnia lepsze przewidywania całkowitego przeżycia i stadializacji u pacjentów z rakiem jelita grubego w III stadium.

Depozyty nowotworowe negatywnie wpływają na przeżycie raka jelita grubego, ale system stadializacji guza, węzłów chłonnych i przerzutów (TNM) AJCC bierze pod uwagę te depozyty tylko w przypadku braku dodatnich węzłów chłonnych. Takie podejście może prowadzić do niedoszacowania i suboptymalnej dokładności prognostycznej.

Naukowcy opracowali i zatwierdzili system klasyfikacji raka jelita grubego Sassun-Mayo, który uwzględnia dane o obecności guza i dodatnich liczbach węzłów chłonnych, zachowując jednocześnie ramy klasyfikacji AJCC. Naukowcy ocenili dane 788 pacjentów chorych na raka jelita grubego (średni wiek 58,5 roku) z bazy danych instytucji oraz 77 790 pacjentów z Krajowej Bazy Danych o Nowotworach (średni wiek 59,3 roku).

Do wyprowadzenia stadiów Sassun-Mayo N/TNM, które porównano ze stadiami AJCC N/TNM, wykorzystano rzeczywistą dodatnią liczbę węzłów chłonnych. Naukowcy porównali oba systemy stadiów pod kątem ich zdolności do przewidywania czasu do zgonu i ogólnego przeżycia po 3 latach.

Okazało się, że w kohorcie instytucjonalnej pole pod krzywą (AUC) do przewidywania zgonu w ciągu 3 lat było wyższe dla stadium N Sassun-Mayo w porównaniu ze stadium N AJCC (AUC, 0,64 vs 0,62; P = 0,33). Podobne poprawy zaobserwowano dla stadiów TNM Sassun-Mayo (AUC, 0,66 vs 0,63; P = 0,19), ale żadne porównanie nie osiągnęło istotności statystycznej. Wyniki były podobne w kohorcie krajowej, ale oba porównania osiągnęły istotność statystyczną.

Korzystając z systemu Sassun-Mayo, 11,9 proc. pacjentów w kohorcie instytucjonalnej zostało przeniesionych z N1 do N2, a 4,4 proc. z N2a do N2b. To przenoszenie doprowadziło do poprawy stratyfikacji wyników przeżycia, przy czym krzywe Kaplana-Meiera wskazują na 5,1-proc. różnicę w 3-letnim całkowitym przeżyciu dla pacjentów przeniesionych z N1 do N2 przy użyciu systemu Sassun-Mayo i 21,2-proc. różnicę dla tych przeniesionych z N2a do N2b.

Stosując system Sassun-Mayo do krajowej kohorty, 13,2 proc. pacjentów zostało przesuniętych z N1 do N2. Pacjenci z przesuniętymi stopniami mieli prawie identyczny 3-letni wskaźnik całkowitego przeżycia w porównaniu z pacjentami AJCC N2a bez depozytów nowotworowych. Ponadto 3,9 proc. pacjentów zostało przesuniętych z N2a do N2b przy użyciu systemu Sassun-Mayo, ujawniając 3-letnie całkowite przeżycie podobne do pacjentów AJCC N2b bez depozytów nowotworowych. Łącznie wyniki wskazują, że 17,1 proc. pacjentów z rakiem jelita grubego w stadium III zostało początkowo niedostatecznie przesuniętych przy użyciu systemu AJCC.

Autorzy badania w posumowaniu badania stwierdzili, że wprowadzenie klasyfikacji Sassun-Mayo N i TNM poprawiłoby prognozowanie raka jelita grubego.

„Wykluczenie złogów nowotworowych z systemu stadializacji może prowadzić do niedoszacowania stopnia zaawansowania u pacjentów, co może mieć wpływ na leczenie, jakie otrzymują” – napisali eksperci w komentarzu, dodając, że jest to szczególnie ważne, ponieważ istotne decyzje kliniczne, w szczególności dotyczące chemioterapii w przypadku raka jelita grubego w stadium III, są obecnie warunkowane przez stadium rozwoju guza.

Badanie, którym kierował dr Richard Sassun, z Oddziału Chirurgii Jelita Grubego i Odbytnicy w Mayo Clinic w Rochester w stanie Minnesota, zostało opublikowane w internetowym wydaniu „JAMA Surgery” wraz ze wspomnianym komentarzem.